กลับมานั่งทำงานที่ชอบทำ

ฝนเริ่มหาย หรือหายไปเลยช่วงนี้ แต่อากาศไม่ร้อน มีลมพัดเย็นสบาย แม้ว่าจะมีแสงแดด แต่แสงแดดยังไม่มาก อยากให้ประเทศไทยมีลักษณะอากาศแบบนี้ ตลอดไป

เลยกลับมานั่งทำงานที่ขนำเหมือนเดิม หลังจากที่ช่วงฝนตกขนำมันชื้น นั่งไม่ค่อยได้ แก้ปัญหาโดยไปนั่งบ้านหลังข้างหน้าแทน แต่พอเริ่มร้อน บ้านหลังจากหน้า บรรยาศไม่ค่อยดี เท่าไร เพราะมันร้อน อีกอย่างอยู่ติดกับถนนใหญ่ ฝุ่นมันมากในการเขียนบทความหรือทำ Blog เลยไม่ค่อยมีสมาธิ

ว่าแล้วก็ย้ายตัวเองมานั่งทำงานที่ขนำเหมือนเดิม

ปีใหม่ เริ่มเป็นวันที่สอง รถบนถนนเริ่มจะมากขึ้น  โดยเฉพาะป้าย กทม. ตอนมา มาแบบกระปรี้กระเปร่า แต่ตอนกลับสังเกตุดู บรรกาศแตกต่างกัน เนื่องจากเงินในกระเป๋ามันลดลง ขณะเดียวกันต้องกลับไปทำงานอีก หลังจากหยุดพัก

บรรกาศ เลยไม่เหมือนตอนขามา

วันนี้ ลูกกลับหมดเช่นกัน รู้สึกเหงา อย่างไรบอกไม่ถูก แต่ชีวิตมันเป็นเรื่องปกติ เมื่อปีกกล้าขาแข็ง เขาย่อมจะโบยบินออกจากบ้าน เพื่อหาประสบการณ์ และหลายสิ่งหลายอย่างในชีวิตของเขา จะผูกติดกับบ้านไม่ได้

ตอนนี้ สภาพร่างกายรู้สึกว่าจะเริ่มเข้าปกติ หลังจากหลายเรื่องหลายราวผ่านไป เริ่มจากเรื่องฟัน ตามติดมาด้วยเรื่องเลือดจาง  หลังจากไปตรวจสอบสุขภาพแล้วเริ่มได้ยากินและอะไรหลายเรื่อง สภาพร่างกายเริ่มดีขึ้น

เริ่มเขียนอะไรหลายสิ่งหลายอย่างได้ปกติขึ้น เมื่อก่อนพอเริ่มนั่งเขียนแล้วบางทีร่างกายมันไม่อำนวย เขียนได้สักพักมีอาการเหนื่อยล้าตามมาติดๆๆ จนต้องพัก แต่ตอนนี้ ไม่ค่อยมีอาการเท่าไรแล้ว

สุขภาพมันสำคัญจริงๆๆ

วันนี้ ว่าจะอัพเดทบทความเรื่อง การใช้โปรแกรม i2 สักหน่อย แต่คอมพิวเตอร์ที่ใช้งานมันเริ่มปัญหานิดหน่อย แต่ปัญหาอยู่สองวันจึงเจอสาเหตุ แต่ไม่รู้ว่าจะเป็นสาเหตุของมันจริงๆๆ หรือไม่ หากเจอหรือมีปัญหาเดิมกลับมาอีกค่อยว่ากัน

ใจจริงแล้ววันนี้ จะเขียนรีวิวหนังสือเรื่องการแก้ปัญหาในการลงมือ วิธีการกำจัดความยุ่งยากออกจากความคิดเมื่อเริ่มจะลงมือทำอะไร สักอย่าง แต่ มันมีอะไรที่หาจังหวะไม่ได้

ตื่นตี 5 ไปส่งลูกคนโตกลับไปทำงานที่สนามบินนครศรีธรรมราช  คิดไว้ในใจว่า เดี่ยวจะเข้าไปหาอะไรกินที่สนามบินกับลูกก่อนกลับบ้าน ปรากฏว่า ผิดแผนจนได้ มันคือปัญหาเดิมๆๆ คือไม่มีที่จอดรถ ทั้งที่เวลาตอนนั้นน่า จะ 7 โมงเช้ากว่า ๆๆ

แต่ดูสภาพรถที่จอดแสดงว่า เอารถมาจอดทิ้งไว้ เพราะน้ำค้างเต็มบนรถ

เป็นอันว่าส่งลูกเสร็จกลับบ้าน นึกอยากจาก้วย (อิ้วจาก้วย) ที่ร้านโกปี้ เลยแวะกินที่โรบินสัน ปรากฏว่าเหมือนเดิม ยังมีการเก็บค่าจอดรถของห้างโรบินสัน ทั้งที่ไม่มีรถสักคัน น่าจะไม่ค่อยมีใครไปกินโดยการพารถยนต์ไปแล้ว ยกเว้นคนที่เดินทางมาท่องเที่ยวแล้วไม่รู้ว่า เมื่อจอดรถของพื้นที่จอดรถโอเชียนต้องเสียเงินค่าจอด 20 บาท

แต่คนในพื้นที่ส่วนมากจะไปที่สาขาอื่นแทน

ไปถึงสั่งจะกิน ปรากฏว่า เขาบอกว่ายังไม่เสร็จ กำลังหมักแป้งอยู่

เลยถามว่ามีอะไรกินกับกาแฟได้บ้าง เขาบอกว่ามีข้าวเหนียว หลายหน้า เลยขอหน้าสังขยามากิน เสร็จเดินทางกลับบ้าน

บรรยากาศในนครวันนี้ค่อนข้างสบาย ตอนเช้าแทบจะไม่มีรถเลย อากาศเย็นสบาย

ถึงบ้านนอนพัก นิดหน่อยแล้วออกไปส่งลูกคนเล็กกลับมหาลัย ที่ มอ.หาดใหญ่ ระหว่างทางมีรถบนถนนเต็มไปหมด อย่างที่บอก วันนี้คือวันกลับไปทำงานมีรถมากเป็นพิเศษ รีบไป แล้วรีบกลับบ้าน มานั่งทำงานจนเย็น

รู้สึกล้า วันนี้ ของดเข้าสวนสักวัน  กับน่าจะพักผ่อนไม่เต็มที่คืนปีใหม่ รำคาญพวกจุดพลุ กว่าจะได้นอนตี 2 กว่า มาเมื่อคืนต้องเริ่มตื่นเช้า ขับรถไปส่งลูก

ร่างกายบอกว่า ขอพักผ่อนนิด

ว่าแล้วพักผ่อน โดยการขึ้นไปฟังรายการ ทอดน่องท่องเที่ยวของ คุณขรรชัย และคุณสุจิตต์  บุคคลที่นับถือมากในการดำเนินชีวิต วันนี้ฟังเรื่อง กรุวัดราชบูรณะแตก แต่ฟังได้ไม่นานหรอก เพราะหลับเสียก่อน

เป็นอันว่าวันนี้ ไม่มีอะไรเป็นชิ้นเป็นอันเท่าไร

เมื่อได้เวลา เขียน Blog เลยย้ายตัวเองมานั่งและพิมพ์ พร้อมกับฟังเสียงพลุ เช่นเดิม หมาวิ่งพล่านไปหมด

น่าจะพอแค่นี้ สำหรับวันนี้