เขียนบทความยากๆๆ หลายเรื่องวันนี้ เลยลืมเขียน Blog ดูเวลาแล้ว 20.36 น. น่าจะยังมีเวลาเขียน Blog เลยจัดการเขียนสักหน่อยแต่ค่อนข้างจะรีบหน่อยวันนี้

เอาเป็นว่ามาคุยเรื่องใกล้ตัวดีกว่า

นั้นคือการจัดสรรเรื่องเวลา วันนี้ กะว่าจะเขียนเว็บไซต์ทั้งวันเนื่องจากอากาศดี ลมพัดโชยทั้งวัน แต่ทำไปทำมาปรากฏว่าเวลาเขียนยังเท่าเดิมเนื่องจากสภาพสมอง พอเลยเที่ยงไปแล้วมันรู้สึกล้า เพราะเริ่มมาแต่เช้า

จนเที่ยงหลังจากกินข้าวเสร็จจะเขียนปรากฏว่าเขียนไม่ได้ดีเท่าที่ควร เนื่องจากสมองมันไม่ปลอดโปร่ง สิ่งที่ได้รู้อีกอย่างในวันนี้คือ หากเราทำงานโดยใช้แรงกาย แค่พักไม่นาน ร่างกายเราจะฟื้นมาได้ แต่หากใช้ความคิดมากๆๆ มันฟื้นตัวค่อนข้างจะยาก ยิ่งช่วงบ่ายกินข้าวเสร็จ มีอะไรหลายเรื่องเข้ามาสารพัด เช่น ง่วงบ้าง อึดอัดบ้าง สรุป หน้าต้องวางแปลนไหม

ทำเว็บไซต์เฉพาะช่วงเช้าพอ ติดเที่ยงแล้วน่าต้องเปลี่ยนผ้าเพื่อทำอย่างอื่นแทนดีกว่า จะได้ไม่เสียเวลา แม้ว่าอากาศมันจะดี วิเศษเลิศเลอ ขนาดไหนก็ตาม

วันนี้ เลยรีบเขียนพอรีบเขียนสิ่งที่ตามมาคือมันลนลาน คิดอะไรไม่ค่อยออกเท่าที่ควร ใจจริงแล้ววางแผนไว้มากที่จะเขียน

เอาเป็นว่า ได้ประสบการณ์ใหม่วันนี้ ทอเช้าน่าจะเริ่มปรับใหม่ แทน

บางคนว่า ทำไมต้องยุ่งยากมาก

ไม่ได้ยุ่งยากหรอก แต่ หากทำงานเขียนเว็บไซต์การแต่งกายต้องสบายตัว ให้สมองลื่นไหล แต่พอออกไปทำกิจกรรมอื่นเช่นทำสวน ซ่อมรถ หรือทำงานใม้ สิ่งแรกที่ต้องปรับคือร่างกายจะต่อต้านทันที เพราะพวกนั้นมันงานใช้แรง ไม่อ่านสบายเหมือนนั่งหน้าคอมพิวเตอร์ ฟังเพลง

เมื่อร่างกายต้องปรับไปทำอย่างอื่น สมองมันจะเริ่มต่อต้าน หรือหากพูดตรงมันคือความขี้เกียจ จะเริ่มมา ไม่ค่อยอยากจะทำอะไร

นี่แหละน่าจะเป็นเหตุผลหนึ่งที่พ่อแม่ มักจะบอกว่าเรียนให้ดี  แล้วจะได้ทำงานสบาย  อาจจะจริงหรือไม่จริงหรือเป็นกับดักของชีวิต มันแล้วแต่ว่าเราจะคิด

คนเราส่วนมาเกษียณอายุ ตอน 60 ปี หรือหากเป็นบริษัทบางบริษัทจะเร็วกว่านั้น หลังจากเกษียณแล้ว หากร่างกายแข็งแรง อยู่ต่อไปอีก 20 ปี เป็น 80 ปี ไอ้ 20 ปี หลังนั้นแหละที่หัวโขน หรืองานเอกสาร งานออฟฟิศ งานนั่งหน้าคอมพิวเตอร์หรืองานสบาย ไม่มีให้ทำแล้ว

ตอนนั้นแหละ หากเราไม่เตรียมร่างกายไว้บ้าง พอหลุดจากวงจรนั้นแล้วจะกระโดดมาทำสวน อย่างที่เขาเรียกว่า เกษียณสุข มันไม่สนุกหรอก เพราะต้องปรับฟิวซ์ หลายอย่างโดยเฉพาะร่างกาย อย่างที่เล่ามาแล้ว สิ่งที่เราต้องเจอคือความขี้เกียจ เพราะทำงานสบายมาตลอด

ปัญหามันตามมา พอยู่ไม่ทำอะไร ไม่มีกิจกรรม นานไป นานไป มันจะเริ่มด้อยค่าตัวเองว่า ตัวเองไม่มีคุณค่าอะไรเลย จะออกไปเที่ยว หรืออ่านหนังสือทำได้ไม่นานหรอก

สิ่งนั้นทางแก้คือต้องสร้างกิจกรรมให้กับตัวเอง

อย่างวันนี้ รู้เลยว่า น่าจะต้องปรับพฤติกรรมเล็กๆๆ ที่ต่อมาพัฒนามาเป็นนิสัยอีกครั้ง

น่าจะเริ่มทอเช้า วันนี้ค่อยว่ากันอีกที