เขียนBlog อีกครั้ง

สุขภาพเริ่มกลับมาสู่ภาวะปกติอีกครั้ง  กลับถึงบ้านเจออากาศบริสุทธิ์ มีฝนตกเป็นระยะ เมื่อก่อนในความรู้สึกมักเบื่อรำคาญกับฝนตก แต่พอกลับจาก กทม เที่ยวนี้  รู้สึกว่าความรำคาญหายไปแล้ว  ยามใดที่ฝนตกสิ่งที่ได้มาคืออากาศอันแสนจะบริสุทธิ์  เมื่อย้อนนึกไปเปรียบเทียบกับพื้นที่กทม.มีแต่ฝุ่น  ความร้อน มองไปรอบๆๆ จะเห็นว่ามีแอร์เกือบทุกบ้าน รถวิ่งตลอดเวลา อากาศเลยมีปัญหา มาเปรียบเทียบกับที่บ้านตอนนี้ เหมือนฟ้ากับเหว

ที่บ้านตอนนี้ อากาศบริสุทธิ์  สงสัยตัวเองเหมือนกัน ไปตามหมอนัดที่ รพ.นครินทร์ เพื่อตรวจหาสาเหตุโรคโลหิตจาง ทั้งที่รู้ว่ามันเกิดจากกรรมพันธ์ แต่อยากตรวจสุขภาพในภาพรวมทั้งหมดด้วย   หมดสั่งตรวจหลายอย่างเช่น  ตรวจความดัน ตรวจหลายสิ่งๆๆ หลายๆๆ อย่าง ไม่มีอาการไข้ แต่อย่างใด   ร่างกายมันยังอ่อนเพลีย  หลังจากนั้นกลับมาอยู่บ้าน สองสามวันอาการต่างๆๆๆ ดีขึ้น มันเกิดจากที่เขาเรียกว่า ฝุ่น PM นี่เอง

โชคดีจริงๆๆ ที่เกิดมาเป็นเด็กบ้านนอก ไม่ต้องผจญกับอากาศที่เลวร้าย จริงอยู่แม้ว่าในวัยหนุ่มสาว วัยทำงาน ร่างกายสมบูรณ์ ไม่น่าจะมีปัญหา แต่ระยะยาว ร่างกายน่าจะมีปัญหาแน่นอน

สิ่งที่ตามมาอีกอย่างที่มีผลกระทบเกี่ยวกับโลหิตจางคือ รู้สึกว่าระบบลำไส้ ระบบทางเดินอาหารไม่ไดี เมื่อวานเลยไปหาหมอเผด็จ ที่คนข้างบ้านไปหากันหลายคนแล้วเขาบอกว่าดี และค้นหาในอินเตอร์เน็ตแล้วเขาบอกว่าดี

หลังจากหาหมอเสร็จ พบว่า ได้ความรู้หลายอย่างเกี่ยวกับร่างกายของตัวเอง สิ่งแรกที่รู้คือ หลังจากกินอาหาร หากคิดจะนอน ต้องรออย่างน้อย 3 ชม.ถึงจะนอนได้ เพราะร่างกายมันจะมีปัญหากับระบบย่อยอาหาร

คุ้มค่า กับการตื่นตี 5 กว่า ออกเดินทางจากบ้านไปพบหมอ ไปถึงมีคนมานั่งรออยู่แล้ว 4 คน แต่มีคนมาตรวจจริงๆๆ แค่ 3 คน เก้าอี้นั่งไม่พอ ทั้งที่ หานั่งกันจริงๆ พอ ไม่สนใจเลยไปนั่งเบียดติดขอบเก้าอี้ กับอีกคน

นั่งรอไม่นาน หมอมา ตรวจเสร็จ จะหาอะไรกินสักหน่อย สุดท้ายเหมือนเดิมไม่สามารถหาอะไรกินได้ หากเข้าไปกินในเมืองลำบากช่วงเช้า รถเริ่มติด ตัดสินใจกลับบ้าน

หลังจากกินยาที่หมอให้มา รู้สึกอาการดีขึ้น แต่ยังหาสาเหตุไม่ได้ว่าทำไม เกิดอาการเสียดท้อง น่าจะเป็นเพราะว่าตอนไปหาหมอที่ รพ.นครินทร์กินอาหารผิดเวลา

แต่ดีเหมือนกัน เพราะหมอเผด็จ ส่งตัวไปตรวจละเอียดโดยการส่องกล้องที่ รพ.มหาราช นครศรีธรรมราช ในใจรู้สึกกลัวนิดหน่อย แต่อ่านรีวิว คนที่เขาเคยทำมาแล้ว และมีคนข้างบ้านเคยส่องกล้องมาแล้วแต่เป็นผู้หญิงรู้สึกว่า ความกลัวเริ่มหายไปบ้าง

ดูท่าปลายอาทิตย์นี้ เจอศึกหนักหลายเรื่อง  เรื่องแรกวันศุกร์ ต้องอดอาหารแต่เช้า เพื่อไปส่องกล้อง ที่ รพ.มหาราช   วันถัดไปในวันเสาร์ ต้องอดอาหารแต่เช้าเช่นกันเพื่อไปตรวจอุลตราซาวน์ที่ รพ.นครินทร์ มีแต่รายจ่ายช่วงนี้ แต่ไม่เป็นไร หลังจากที่ใช้ร่างกายมาอย่างโชกโชน จะได้ตรวจเช็ค เพื่อหาข้อบกพร่องของร่างกาย

เจาะเลือดเพื่อตรวจหาผลต่างๆๆ ที่หมอสั่งให้หา  จนหมอที่ทำหน้าที่เจาะเลือด จำได้แล้ว เพราะเอาเลือดมาตรวจหลายรอบแล้ว ล่าสุดตรวจ ตับ ไต  ไทรอยด์ ปรากฏว่าค่าปกติหมด อย่างน้อยเสียเงิน แต่ได้ความสบายใจกลับมา

วันนี้ เลยเริ่มต้นเขียน Blog อีกครั้ง แต่ค่อยๆๆ เขียนไม่อยากให้มีความรู้สึกที่เขียนแล้วทำให้มีผลกระทบกับกระเพาะอาหาร

นี่แหละผลเสียของการทำงานไม่ต่อเนื่อง รู้เลยว่าจังหวะการเขียนไม่ค่อยลื่นไหล การจัดลำดับความคิดต่างๆๆ มันไม่สมบูรณ์เหมือนตอนที่เขียนทุกวัน น่าจะต้องปรับร่างกายใหม่ ปรับความสมดุลย์ของชีวิตใหม่ การเดินทาง น่าจะต้องลดลงบ้างแล้ว เพื่อไม่ให้ชีวิตและความสมดุลย์ต่างๆๆของชีวิตมันเปลี่ยนใป

น่าจะต้องจัดลำดับชีวิตใหม่

สิ่งแรกที่ต้องทำคือ

1. ตื่นเช้าขึ้นมาต้องดื่มน้ำอย่างน้อย 2 แก้ว
2. เสร็จแล้วออกไปเดินหรือทำอะไรก็ได้ให้ร่างกายมีการเคลื่อนใหว อย่างน้อย 30 นาที แต่สิ่งนั้นสิ่งที่ดีที่สุดคือการเดิน
3. เสร็จจากการเดินมานั่งตากแดด ตอนเช้า จนถึงเวลา 9 โมง เพื่อรับวิตามิน

แล้วจะค่อยดูต่อไปว่าทำได้คือไม่ได้ แต่น่าจะทำได้เพราะไม่ยากแต่อย่างใด

ค่อยพบกันใหม่ ทอเช้า ดูว่า จะทำได้หรือไม่ แต่…..วันนี้ ทำได้แล้ว 1 วัน