ปลูกไผ่ เวลาผ่านไปเร็วมาก

วันนี้ ตื่นสายกว่าปกติไป 15 นาที น่าจะเป็นจากเมื่อคืนเข้าห้องน้ำหลายครั้งไปหน่อย เลยตื่นกลางคืนหลายครั้ง สาเหตุน่าจะมาจากหัวค่ำ กินข้าวมือเย็นเร็วไป รับประทานอาหารเย็น ตอน 4 โมงเย็น ฝนตกหนักทำอะไรไม่ได้ เข้าสวนก็เข้าไม่ได้ จะจัดการปัญหาหญ้าข้างบ้านก็ทำไม่ได้ เลย กินข้าว เร็วไปนิด ปกติกินมื้อค่ำประมาณ 5 โมงเย็นกำลังสวย

เมื่อกินข้าวเร็วกว่าปกติ 1 ชม.กว่า ความหิว ก็เข้ามาเยือนนิด แก้ปัญหาโดยการกินน้ำแทน และลืมตัวกินข้างข้างมาก ตกกลางคืนเลยต้องตื่นมาบ่อยมากกว่าทุกคน

นับว่าเป็นความโชคดี กลางคืนจะนอนหลับสนิททุกคืน ตั้งแต่เปลี่ยนอาชีพ ก็ยิ่งหลับลึกมากยิ่งขึ้น มีแต่ช่วงแรกที่นอนไม่ค่อยหลับมาก ตอนเปลี่ยนอาชีพใหม่ๆๆ  เพราะคิดแต่จะทำอย่างนั้น ทำอย่างนี้ บางอย่างทำติดพันแล้วก็ชอบเอาไปคิด เลยปรับตัวใหม่

ไม่คิดเรื่องการทำงาน อ่านหนังสือก่อนนอนมากขึ้นกว่าเดิม ปรากฏว่าหลับดีและหลับลึกกว่าปกติ

วันนี้เลยสายไปนิด  รีบต้มน้ำเพื่อกินกาแฟ จัดการเรื่องส่วนตัวนิดหน่อย ก็ถือถ้วยกาแฟมานั่งทำงาน รู้สึกมันล้านิดหน่อย เมื่อวานนั่งหน้าคอมพิวเตอร์มากไปหน่อย

แต่.. อยากทำให้มันติดนิสัย ไม่อยากนั่งเฉยๆๆ ไม่อยากหาข้ออ้าง  เลยลงนั่งโต็ะทำงาน เริ่มทำงานเขียนคู่มือ I2 ต่อ โดยโยกจากเว็บ knupan.live บางส่วนมายัง knupan.com  อยากจะรวมให้มันเป็นเว็บเดียวกัน หากสองเว็บทำไมทัน

ได้ความรู้ใหม่อีกวันนี้ ปกติการย้ายข้อมูล อย่างแรกต้องโหลดภาพจากเว็บเดิมลงมาก่อน แล้วไปสร้างในเว็บใหม่ คัดลอกข้อมูลจากอันเก่ามาใส่อันใหม่  บางทีมันก็เสียเวลา ต้องย้ายภาพ มาเจอบทความนี้ พอดี เรียบร้อยการย้ายง่ายขึ้น

ปกติแล้วมีการ Export Import แต่มันมีปัญหา บางที่ภาพซ้ำซ้อนมีขยะเพิ่มมาก

ก็ยังมีคำถามขึ้นมาอีกครั้ง ว่าทำไปทำไม ทำไม ไม่ไปทำอย่างอื่นดีกว่า มาเสียเวลานั่งหลังคดหลังแข็งพิมพ์ ทำเสร็จแล้ว ก็ไม่รู้ว่าใครจะมาอ่าน สรุป เขียนแล้วได้อะไร

ตอบตัวเองว่า บอกไม่ถูกว่าทำไมเขียนบทความเรื่อง I2  มันน่าจะเป็นเพราะว่า ในการทำเว็บไซต์ สิ่งที่ยากที่สุดคือข้อมูลที่เราจะเอาลงมาสร้างเว็บไซต์  การสร้างตัวเว็บไซต์เองไม่ได้ยากยิ่งได้ธีมดี ก็ยิ่งง่าย ยิ่งปัจจุบันมี Elementor  รวมถึง  UX builder ที่กำลังใช้อยู่ตอนนี้ ก็ยิ่งง่าย ไม่เหมือนสมัยก่อน หากจะส่งภาพเข้าเว็บต้องส่งผ่าน FTP แต่ปัจจุบันนี้ ไม่ต้อง เสร็จสรรพแค่ลากแล้ววาง มันสะดวก สบายมาก

ยิ่งสร้างด้วย WordPress ด้วยแล้ว คู่มือมากมายมหาศาล ถือว่าเป็นสิ่งที่ง่ายมาก เมื่อการสร้างเว็บมันง่าย แต่ยากตรงข้อมูลที่จะนำมาใส่ในเว็บไซต์  เมื่อมาคิดหลายตลบ บทสรุปที่ได้คือ บทความ I2 น่าจะเขียนมากที่สุด เพราะใช้โปรแกรมนี้ มาเกือบ 10 ปี แล้ว ไหนๆๆ ก็ไหนๆ แล้ว น่าจะเขียนตั้งไว้ เผื่อใครหลงเข้ามาอ่านเจอจะได้นำไปใช้เพื่อพัฒนาตนเอง

นั้นคือเหตุผลที่สามารถหามาอ้างได้ ว่าทำไมเขียนบทความเรื่อง I2 ส่วนเรื่องอื่น ๆ ที่ใช้งานมาก่อน และใช้บ่อย ก็เอามาเขียน แต่บางทีมันก็กลัวๆๆ ว่า เขียนแล้วมันเกิดความผิดพลาด จึงค่อยทะยอยเขียนและหาข้อมูลอ้างอิงเพื่อไม่ให้เกิดความผิดพลาดชี้นำสิ่งไปให้คนอื่น

วันนี้ ก็อีกวันที่อากาศไม่ร้อน ทำท่าจะมืดฝนด้วย เลยทำได้เรื่อย ฟังเพลงไปบ้าง พักนอนเล่นอ่านหนังสือบ้าง เครื่องคอมพิวเตอร์ก็ใช้ Notebook ซื้อมาประมาณ 6-7 ปีมาแล้ว เปิดทิ้งไว้ ทั้งวัน ไม่มีปัญหาอะไรเลย ทนจริง DELL Latitude E6540

มาดูเวลา เกือบ 11 โมงเช้าอีกแล้ว กำลังมัน กำลังเพลิน  แต่สงสารร่างกาย คิดว่าน่าจะพักบ้าง  เลยโยกย้ายสถานที่ไปนั่งที่ขนำ รอกินข้าวมือเที่ยง

วันนี้ ก๋วยเดี่ยวเนื้อเปื่อยเป็นอาหารมือเที่ยง  ไม่รู้จะอยู่ท้องขนาดไหน  เป็นเด็กบ้านนอก กินข้าวจนติดนิสัย  ยิ่งไม่ได้กินแกงที่เผ็ดแล้ว มันจะไม่มีแรงทำอะไรเลย  อย่างที่บอก เมื่อมีคนจัดการให้ แค่ไปนั่งแล้วก็กิน   พูดมากแล้วจะมีเสียงย้อนกลับมาอีก ตัดปัญหากินให้เสร็จ

จัดการกับก๋วยเตียวเสร็จ มานั่งให้เส้นก๋วยเตียวเรียงเส้น นั่งดูขยะ เรื่องไร้สาระ เบาสมอง ทั่วไป ไม่เน้นข่าวฆ่ากันหรือพวกที่ชอบเสนอข่าวแล้วพยายามยัดความคิดเห็น ชี้นำความคิด ยังกะว่าเป็นนักสืบเอง  บางสำนักทุ่มทุนสร้างจริง สร้างกราฟิก รายละเอียด  รู้ข้อมูลบรรยาย ยิ่งกว่า เชอร์ล็อก โฮมส์

แล้วก็นอนคิดว่า หากกินข้าวเสร็จแล้ว มานั่งพักแบบนี้ทุกวันน่าจะสร้างนิสัยที่ไม่ดี  แค่คิดว่าจะดูสัก 20 นาที บางครั้ง ลืมตัวดูเป็น ชม.   มันเสียเวลาโดยเปล่าประโยชน์กับสร้างนิสัยไม่ไดี

เดินลงจากขนำ แล้วไปแปลงร่างเปลี่ยนเสื้อผ้าเพื่อให้เหมาะกับกิจกรรมที่จะทำ พอลงมือทำฝนเริ่มปรอยเม็ดลงมา แต่ไม่มาก คิดว่าไม่น่าจะมีปัญหา พอฝนเริ่มปรอยอากาศเริ่มร้อน เพื่อเป้าหมายต้องจัดการให้เสร็จ แต่เปลี่ยนความคิดใหม่ เป็นไปขุดต้นไผ่แทน เพื่อเอาไปปลูกในสวน  ยังงงเหมือนกัน ขุดไผ่ไปปลูกในสวนหลายต้นแล้วแล้วไม่รอดเลย แต่ในกอที่กำลังขุดจำได้ว่า แค่ขุดต้นแล้วเอามาวางไว้มันกลับรอดและโตขึ้น จนชนหลังคาบ้าน  สุดท้ายมันเป็นเส้นทางเดินให้หนูวิ่งขึ้นเพดาน และไปอาศัยอยู่บนเพดาน เลยต้องมาจัดการเสียหน่อย

เพื่อไม่ให้มันเสียประโยชน์ จัดการย้ายไปปลูกในสวนแทน

ตะโกนถามคนที่บ้านว่า ตอนนี้ เวลาเท่าใดแล้ว มีเสียงตอบมาว่า บ่าย 3 โมง เมื่อได้ยินก็หยุดพัก ขนต้นไผ่ขึ้นรถ เตรียมตัวไปสวน มันเริ่มมีเหงื่อซึมออกมามาก  คิดอีกที น่าจะพักสักนิด รู้สึกเริ่มจะมีอาการหิวนิด น่าจะเป็นเพราะตอนเที่ยงไม่ได้กินข้าว กินก๋วยเตียวแทนข้าว เลยไม่อยุ่ท้อง  น่าจะหาอะไรรองท้องสักนิด  เลยเดินไปกินยาคูล 1 ขวด กับคิดว่าเดี่ยวออกจากบ้านไป จะหาซื้อมาม่าจากร้านขายน้ำข้างทางนิด

ออกจากบ้าน ก็พบกับความผิดหวัง ความหิวเริ่มหิวขึ้นมามากกว่าเดิมทันที เพราะร้านขายน้ำปิด แสดงว่าต้องหิวแน่ แต่ออกเดินทางแล้วถอยหลังไม่ได้ มุ่งหน้าสู่เป้าหมายต่อไป

ถึงสวนพบกับคนมาตัดหญ้าให้วัว ทักทายปราศัยกันนิดหน่อยแล้วเริ่มปลูกไผ่ หาที่ให้เหมาะสมหน่อย  มันขยายได้เร็ว ใช้พื้นที่กว้าง  หากติดกับเขตจะมีปัญหาเมื่อมันโต และคิดว่า ต้องปลูกให้ได้สักกอ สองกอ  เหตุที่ต้องการปลูกเพราะไผ่ชนิดนี้ ได้รับแจก จะพูดว่า รับแจกก็ไม่น่าจะตรงตัวเสียทีเดียว จำได้ วันที่ 5 ธ.ค. ของทุกปี เป็นวันเกิด ของ ร.9 วันนั้น ของปีนั้น มีการแจกพันธ์ไม้  สิ่งหนึ่งที่เข้าเอามาแจกคือไฝ่ ที่กำลังปลูกนี่่แหละ

เขาขนมาวางไว้เต็มหมดหน้าพื้นที่สนามหญ้าของที่ทำงาน คนที่เข้ามาเอาส่วนมากจะเอาไม้พันธ์อื่น ไผ่มันเลยเหลือมาก เลยขนมาปลูกที่บ้าน เป็นไผ่สำหรับกินหน่อ  โดยส่วนตัวเองไม่ชอบกินหน่อไม้  กินแล้วมันมีอาการคัน ปวดเอว  แต่ชอบปลูกไผ่ มันดูรมรื่น สดใส

เมื่อมันโตขึ้น ลองตัดต้นดูปรากฏว่า ต้นของมันเมื่อแก่เต็มที่ มันจะตัน ไม่เป็นโพลงเหมือนไผ่ทั่วไป เรียกว่า ตัดมาทำด้ามจอบ ด้ามเสียบ ได้สบาย ยิ่งเอาไปทำอย่างอื่นด้วยแล้ว ยิ่งทนเพราะมันตัน เมื่อรื้อเพราะเป็นเส้นทางของหนู  แต่ไม่อยากทิ้ง เลยย้ายที่ปลูกมาปลูกที่สวนเผื่อได้ใช้ประโยชน์ในอนาคต

เคยสั่งซื้อ ไผ่ซางหมนเป็นเมล็ดมาเพาะ แต่ไม่เคยรอด ตายเกลี้ยง คิดว่า จะสั่งซื้ออีกมาลองเพาะให้รอดให้ได้

ปลูกไผ่เสร็จเริ่มหิว ว่าจะกลับบ้าน แต่เสียดายเวลา กับบรรยากาศกำลังดี ลมพัดเย็นสบาย  มองไปบนเนินเห็นว่ายังไม่เรียบ ฉวยจอบไปปรับให้เรียบ กะว่า เมื่อดินแน่นจะยกขนำไว้นอนรับลม

ขณะกำลังปรับพื้นที่ มีสิ่งหนึ่งเคลื่อนไหวเข้ามา ปรากว่าเป็นไอ้ขาว หมาจรจัด เป็นหมาที่น่าสงสาร ตอนนี้สภาพของมันเริ่มเป็นขี้เรื้อนมากแล้ว ก็ไม่รู้จะช่วยมันอย่างไร เพราะมันไม่ยอมให้เข้าใกล้เลย

หยุดปรับพื้นที่ แล้วไปเอาอาหารในรถที่เตรียมติดรถไว้ตลอดเวลาเพื่อให้มัน มันหายหน้าหายตาไปหลายวันแล้ว แต่ก็ยังเก็บอาหารให้มัน ให้มันกินอาหารเสร็จ น่าจะอิ่ม กินแล้วมันนอนตรงนั้นไม่ไหน นั่งเป็นเพื่อนกับมัน จนตะวันเริ่มมาในระดับยอดไม้ที่กำหนดไว้แล้วว่าจะต้องถึงเวลากลับบ้าน

มาถึงบ้าน คนที่บ้านถามว่าทำไม มาเร็ว  ตอบกลับไปว่า เนื่อย   คนที่บ้านบอกว่า เรียบร้อยแล้วไปกินได้เลย ว่าจะไปกินเลยแล้วค่อยอาบน้ำ มาคิดดูอีกที ต้องมารอให้ท้องศอกก่อน ถึงจะอาบน้ำได้ มันทำให้เสียเวลานั่งเฉย ๆๆ  เปล่าๆๆ

เลยไปอาบน้ำก่อน แล้วมากินข้าว นั่งข้าวเรียงเม็ด เดินมาบ้านหลังข้างหน้า มาลองโคมไฟอ่านหนังสือ เพิ่งสั่งมาไว้สำหรับอ่านหนังสือใน ราคา 500 บาท ไม่ต้องใช้ไฟฟ้า แต่ใช้แบตเตอรีแทน เหตุผลที่ซื้อทั้งๆๆที่มีอยู่แล้ว อันเก่าแสงมันจ้าเกินไป และเป็นแบบสีขาวนวลมากเกินไป ที่สำคัญ มันจะร้อน เลยลงทุนซื้อใหม่ เอาแบบไม่ร้อน สีของแสงไฟ เป็นแบบอบอุ่นอ่านแล้วสบายตา

นอนลองโคมไฟ ประมาณ 1 ชม. แล้วมาเริ่มพิมพ์บทความนี้ โดยไม่มีการตรวจทานหรือร่างก่อน พิมพ์แบบผ่านหน้าเว็บเลย เพื่อทดสอบความเร็ว และความคิดในการเขียน ปรากฏว่าเขียนได้มากใช้ได้ ยังเขียนได้อีก แต่ดูเวลาแล้ว 21.00 น. น่าจะหยุด อ่านหนังสือก่อนนอนสักนิด เพื่อให้มันมีสมาธิแล้วหลับสบาย

นี่คือวันที่ 22 June 2022  (ดูจากมุมด้านขวาของคอมพิวเตอร์) เวลา 21.13 น.