ทำงานแบบไม่มีเป้าหมาย

วันนี้ นั่งหน้าคอมนานมาก แต่ จะว่านานไม่น่าจะนานเท่าไร เพียงแต่ตอนหัวค่ำ ทำหลายเรื่อง เลยดูมันนานไปนิด

ตอนเช้าเข้าสวน ที่เข้าตอนเช้ากลัวว่า ตอนเย็นฝนจะตก อย่างเมื่อวานตอนเย็นฝนตก  วันนี้เช่นกัน กลัวว่าตอนเย็นฝนจะตก ตัดสินใจไปสวนเช้า แดดยังไม่ร้อนเท่าไหร แต่ทำได้ไม่มาก สักพักแดดจ้ามาเลย ทำบ้างหลบร่มบ้าง จนใกล้เที่ยง

วันนี้ได้ผลงานตัดหญ้าริมสวนเกือบหมด ไม่เคยกล้าทำเต็มที่เท่าไรในบริเวณนั้น กลัวงู ไม่รู้เป็นยังไง เกิดปีมะเส็ง แต่กลัวมากกับงู เห็นแล้วรู้สึกขนพอง ยิ่งในสวนเล็ก มันเป็นที่นาเก่า ติดกับสวนปาล์ม ของชาวบ้าน ตอนเริ่มทำสวนใหม่ ๆๆ เจอหลายตัวมาก จนกลัวไม่กล้าทำอะไรมาก

หากจะทำอะไรสักอย่างต้องใช้วิธีตัดหญ้า ด้วยเครื่องสะพายบ่า นำก่อน  เพราะส่วนมากมันจะตกใจแล้วรีบหนี แต่..อย่าชล่าใจเคยเจอแล้ว ขนาดตัดเข้าใกล้มัน มันยังไม่ยอมหนี เมื่อจี้เครื่องตัดหญ้าลงระดับพื้นจริงๆๆ มันถึงเลื้อยหนี

ใจจริง ไม่ยากทำอะไรมันหรอก เพราะมันอยู่ตามปกติวิสัยของมัน เราเองนั้นแหละหากคิดในมุมกลับ ไปรบกวนถิ่นที่เคยอยู่ดังเดิมของมัน มันเองก็พยายามหนีคนตลอดเวลาเช่นกัน

ต่างคนต่างกลัว  มันป้องกันตัวเอง เราก็ป้องกันตัวเอง ส่วนมาได้แต่แผ่เมตตา ขออย่าให้เจอมันเลย

นี่เหตุผลหนึ่งที่ บางทีทำสวนแล้วมันช้า ต้องคอยระวังตลอดเวลา

แต่ วันนี้ตัดซะโล่งไปเลย พร้อมกับแซมต้นมักกะฮอนี ให้ชิดกันนิดหน่อย บริเวณริมสวน คิดเสียว่าเป็นแนวขอบสวน

เที่ยงกลับมาบ้านเปิดคอมพิวเตอร์อัพเดทบทความเรื่อง 5 ชั้นของ TCP/IP ตามภาพหัวเรื่องนั้นแหละ ลงมือหลังจากกินข้าวเสร็จ มันเป็นเรื่องที่ค่อนข้างจะยากซับซ้อน มันเกี่ยวเนื่องกันหลายเรื่องตั้งแต่ Application,software,hardward แต่พยายยามเขียนจนเสร็จ ในเวลาบ่าย 2 โมงกว่า

การทำบทความพวกนี้ คนอ่านจะได้หรือไม่ได้ อยู่ที่เราเขียนว่าอธิบายดีใหม แต่.. คนที่ได้จริงๆๆ คนเราเองคนที่เขียนบทความ ในการเขียนบทความแต่ละบทความ มันต้องหาข้อมูลเยอะมาก หลายๆๆที่มาสรุปแล้วจัดเรียงใหม่ตามความเข้าใจของตัวเอง

หากเราไม่เข้าใจ หรือลอกคนอื่นมา บทความนั้นส่วนมากมักจะไม่สมบูรณ์ และที่สำคัญเราไม่ได้ความรู้อะไรเลย เท่ากับว่าเราขาดทุน เสียเวลา คัดลอกข้อความมาเปล่าๆๆ

แต่หากเขียนเอง วางแนวคิดเอง

ในเบื้องต้น อาจจะไม่สวยหรูหรือกระชับเกินไป หรือไม่สละสลวย แต่ สิ่งที่ได้คือมันมีเค้าโครงแล้ว เราสามารถมาปรับเรียงใหม่ได้ตามความต้องการ ยิ่งทำยิ่งชำนาญ สุดท้ายเราจะเข้าใจในเรื่องนั้นอย่างละเอียด

ถ้าเราไม่ฝึกเขียนบทความหรือไม่ฝึกบันทึกอะไร ที่เราคิดว่าเราทำเป็นแล้ว  ในความคิดส่วนตัวคิดว่า เรายังไม่เข้าใจเพียงพอ

หากเราลงมือทำแล้วเราจะรู้ว่า มีสิ่งที่เราไม่รู้อีกมาก เมื่อเอาความคิดหรือความรู้ของเราในหัวสมองออกมาเป็นบทความ หากพูดในเชิงวิชาการที่เขาว่า เรารับ Input เข้ามาจำนวนมาก แต่ หากไม่ Output ออกมา การจดจำอะไรต่างๆๆ จะจำได้น้อยกว่า อ่านแล้ว เขียนมาเป็นบทความ

แม้ว่าจะเขียนจนเสร็จ แต่ในความรู้สึกของตัวเอง ยังคิดว่าไม่สมบูรณ์พอ  จะทำต่อเห็นว่าร่างกายมันล้าแล้ว สมองเริ่มล้าด้วย หากทำไปน่าจะเป็นการกดดันตัวเองแทนที่ผลงานจะออกมาดี อาจจะกลายเป็นผลเสียได้

วางมือจากคอมพิวเตอร์ นั่งเล่นพักหนึ่งดูเวลา บ่าย 3 โมงแล้วน่าจะเข้าสวนอีกสักครั้ง มันมีงานมากจนไม่รู้ว่าจะทำตรงไหนดี บางทีรักพี่เสียดายน้อง

เลิกคิด ว่าจะทำตรงไหน ไม่วางแปลนไว้ เมื่อถึงสวนถึงหน้างานค่อยว่ากันอีกที จากสภาพพื้นที่ความเร่งด่วน จะบอกเราเองว่าต้องทำตรงไหนก่อน

ก่อนไปกินข้าวไปนิดหน่อยก่อน

ไปสวนตอนเย็น มีปัญหาเรื่องการกินข้าวมาก หากไปกลับค่ำแล้วกินข้าว จะมีปัญหากับระบบท้องทันที กลางคืนจะนอนไม่ค่อยหลับ เพราะอิ่มแล้วท้องมันชอบอีด ปกติเวลากินข้าวคือประมาณ บ่าย 5 โมง หากกินหลัง 6 โมงเย็นแล้วจะมีปัญหาทันที

แก้ปัญหาโดยหาอะไรรองท้องก่อน กลับมาถึงบ้านถ้าไม่เหนื่อยหรือหิวจัดหรืออยากข้าวมาก จะไม่กินแล้ว

วันนี้เช่นกัน เอาไอ้ลาดไปด้วย คนที่บ้านเป็นห่วงมัน หาข้าวให้มันกินด้วย ผลปรากฏว่า ปกติ เมื่อลงจากรถมันจะวิ่งเล่นแล้วนอนใต้ท้องรถ แต่ครั้งนี้ อากาศช่วงบ่ายไม่ร้อนด้วยลมพักสบาย ครั้งนี้ ไอ้ลาดไม่ยอมลงจากรถ หันไปดูอีกนอนหลับอย่างสบาย น่าจะอิ่มมาก จนใกล้ค่ำ จะกลับบ้านมันยังไม่ยอมตื่น

มาถึงบ้านหาอะไรรองท้องนิดเหนื่อยแล้วลงทำ Google analytic ผลปรากฏว่ายังไม่ผ่าน แต่ดูเวลาแล้วถึงเวลาเขียน Blog วางมือมาเขียนนิดหน่อย

วันนี้น่าจะพอแค่นี้ อีกครั้ง ดูเวลา 20.50 น. เตรียมตัวอ่านหนังสือก่อนนอนนิด………………..