รื้อขนำเก่าในสวนใหญ่ เพราะว่าสภาพขนำในสวนใหญ่ เห็นแล้วน่าจะไม่ไหวแล้ว เพราะปลวกกินมาก แต่ยังโชคดีที่สร้างจากไม้ต้นหยีในส่วนที่สำคัญหรือที่เป็นโครงสร้าง มันเลยไม่พังลงมา แต่คิดว่าน่าจะต้องถึงเวลารื้อเพื่อสร้างใหม่

กับอีกอย่าง ขนำมันอยู่ติดกับถนน แม้ว่ามันจะสะดวก แต่ว่า เวลาฝนตกแล้วทำกิจกรรมในสวน ต้องเดินทางออกจากสวนมาใช้เวลาค่อนข้างจะมากเช่นกัน และที่สำคัญรถบางคันไม่สามารถมาเข้าในสวนได้ เพราะมีห้วยผ่ากลางหลายห้วย เลยมีความนิดว่าน่าจะย้ายไปไว้ตรงกลางสวน เพื่อให้สะดวกในการใช้งาน

สภาพโครงสร้างโดยภาพรวมยังดี แต่ไม้เนื้ออ่อนที่เป็นพื้นและฝาผนังบางส่วน ผุพังในตามกาลเวลา

ลักษณะการสร้างเบื้องต้นเป็นแค่สร้างชั่วคราว ตอนพ่อมาบุกเบิกส่วนใหม่ และขนำได้ถูกต้องขึ้นแบบไม่ได้มีแนวคิดหรือวางแผนให้เป็นที่อยู่อาศัย ต่อมาลูกจ้างที่กรีดยางได้ขอมาอาศัยอยู่ หลังจากนั้น การดูแลต่างๆๆ เลยไม่ได้รับการดูแลเท่าที่ควร จนกระทั่งลูกจ้างกรีดยางได้ออกไปสร้างบ้านเอง ขนำเลยปล่อยทิ้งร้างไว้ หลังจากพ่อสภาพร่างกายไม่เหมาะที่จะทำสวนอีก

ปลวกต่างๆๆ เริ่มเข้ามาเกาะกินเต็มไปหมด หลังจากที่รับช่วงจากพ่อ หรือเข้ามาดูแลต่อเพราะเป็นสวนที่พ่อรักมาก เลยวางแผนว่า น่าจะย้ายดีกว่า หากสร้างใหม่ในที่เดิมก็ต้องรื้อเพื่อสร้างใหม่เช่นกัน แต่ น่าจะไปไว้กลางสวนดีกว่า เพื่อให้สะดวกในการใช้งานในยามหน้าฝน

ประกอบกับพื้นที่ตรงนี้ น่าจะจัดสรรเพื่อทำประโยชน์อะไรได้มากกว่า แต่ในใจลึกก็เสียได้ เพราะสภาพขนำ ยังใช้ได้ และมีการลงคอนกรีต มีที่จอดรถ แต่ ปัญหาอีกอย่างคือช่วงน้ำท่วมมันไม่ค่อยมีปัญหา เพราะยกสูง แต่เมื่อมองที่จะสร้างใหม่แล้ว น่าจะดีกว่าเช่นกันเพราะว่าเป็นที่สูง

เมื่อรื้อลงมาแล้ว เป็นไปตามคาด คือไม้ผุส่วนมาก และคิดว่าหากสร้างใหม่ ไม้น่าจะไม่พอ น่าต้องโคนไม้สะเดาเทียมที่ยึนอยู่ข้างขนำ เพื่อเอาไม้ไปทำเพิ่มเติม โดยเฉพาะพวกโครงสร้างและไม้ปูพื้น

สภาพหลังคาพวกกระเบื้องต่างๆๆ ก็น่าจะไม่ไหวแล้วเช่นกัน เพราะอายุการใช้งานนานมากแล้ว คิดว่า น่าต้องใช้งบพอประมาณเหมือนกัน ยังไม่รวมค่าช่างที่รื้อและสร้าง

เจอภาพในอดีต หลังจากรับช่วงเพื่อเข้ามาดูแลต่อ ต้องฝากลูกไว้กับเสวียน แล้วมาสวน คดห่อมากินระหว่างพัก สภาพอย่างที่บอก เนื่องจากขนำมันอยู่ไกล เลยต้องนั่งกินกลางพื้นดินหลังจากพักเที่ยง

เห็นภาพนี้ แล้วได้แต่คิดในใจว่า กว่าจะได้เป็นสวนนี้ขึ้นมา แม้ว่าจะดูแลต่อจากพ่อ แต่ต้องใช้ความพยายามเป็นอย่างมากในการดูแลรักษา และสร้างมันขึ้นมา ส่วนมากจะใช้เวลาว่าง เสาร์อาทิตย์ หรือไม่ช่วงบ่าย หลังจากกลับจากภารกิจที่จำเป็นต้องหารายได้หลักมาเลี้ยงครอบครัว มันเป็นห่วงเวลาที่เหนื่อยมาก

แต่ มันมีความสุขดี กินข้าวปูพื้นด้วยใบกล้วย บางครั้งร้อน ต้องเอาเพิ่งผ้าใบมาทำหลังคาเพื่อนั่งกินข้าว หรือเพื่อวางสิ่งของ

มา ณ ห้วงเวลานี้ ตอนนี้ เมื่อไปสวนแล้ว จะมีความสุขทุกครั้งเพราะได้ฝ่าฟันในส่วนที่ลำบากอย่างมากมาแล้ว