เขียนเรื่องความสุข

วันนี้ นั่งอ่านเกี่ยวกับเรื่องทั่วไป ในอินเตอร์เน็ต จะอ่านหนังสือมันไม่มีเวลาพอ การอ่านหนังสือแต่ละครั้งต้องมีสมาธิและใจจดจ่อกับมัน พร้อมทั้งจิตนาการไปด้วยในขณะอ่าน

แต่วันนี้ ไม่ค่อยมีความรู้สึกอยากอ่านหนังสือ น่าจะเป็นเพราะความรีบ

เลยเปิดมือถือมาอ่านข่าวทั่วไปในอินเตอร์เน็ตแทน แม้ว่าบางครั้ง มีความรู้สึกว่าเป็นเสียเวลา เพราะมีแต่การชี้นำ แต่ส่วนดีมันมีมากกว่า

อ่านไปอ่านมา เจอภาพในอินเตอร์เน็ตที่เป็นคล้ายๆๆ คำคม รู้สึกชอบทั้งที่แปลไม่ค่อยจะถูก แต่น่าจะได้ใจความว่า ความสำเร็จมันไม่น่าเกี่ยวกับเรื่องมีเงินทองหรือทรัพย์สิ่งที่มีค่า แต่มันเกี่ยวกับการที่เราจะมีความสุขนั้น ว่าอะไรที่เราทำแล้วเรามีความสุขทุกวัน

ไม่แน่ใจว่าแปลถูกไหม หากแปลถูก เป็นไปอย่างที่แปล น่าจะเป็นคำที่ชอบมาก

ความสำเร็จ ไม่เกี่ยวกับเงินหรือมีสิ่งของ  แต่มันเกี่ยวกับการมีความสุขที่เราได้ทำอะไร ในแต่ละวัน  ชอบมากเลยเอามาเขียนใน Blog ในความเห็นส่วนตัวแล้วคิดว่าจริง  แต่ไม่กล้าฟันธงว่า 100 เปอร์เซ็น  เพราะตอนเขียน Blog อยู่นี่ ยังอยากได้เงินและยังอยากได้สิ่งของที่เราต้องการอยู่

กับอีกอย่างอ่านหนังสือมามากหลายเล่ม ส่วนมากที่ขายดีและดัง มักขึ้นชื่อเรื่องหนังสือที่ประกอบด้วยคำๆๆ หนึ่ง นั้นคือ คำว่า “รวย” เกือบทุกเล่ม และในหนังสือส่วนมาก มักจะเอ๋ยถึงคนที่ประสบความสำเร็จ คือคนที่มีเงินทองมีฐานะ มีรถดีๆๆ ขี่ มีบ้านหลังโตๆๆ สรุป คือรวย ๆๆๆๆๆ เท่าน้นถึงจะประสบความสำเร็จ

แต่ เช่นกัน เคยอ่านหลายที่ เขาว่า บางทีคนที่รวยใช่ว่าจะพบกับความสุข

สรุปแล้ว ต้องเลือกเอาระหว่าง ความต้องการประสบความสำเร็จตามนิยามของคนทั่วไปกับคนที่มีความสุขในชีวิต ไม่ว่าจะรวย จะจน แต่เป้าหมายเดียว นิยามเดียวคือเขามีความสุข

แต่ มันก็มีที่เขาว่า หากไม่รวย ไม่ประสบความสำเร็จ ความสุขย่อมจะไม่เกิดขึ้น

มันเป็นอะไรที่หลากหลาย ในแนวความคิดของคนเรา แต่ เราต้องหาให้ได้ว่า เราต้องการอะไรในชีวิต หากเราความสุข บางทีไม่ต้องมีเงินมากเราก็มีความสุข  แต่ถ้าจะให้ดี หาความสุขให้เจอ แล้วมีเงินมากด้วย ประสบความสำเร็จด้วย มันจะเป็นสิ่งที่ดีมาก

แต่ มันจะขัดแย้งกันเอง จากในใจของตัวเองที่คิด  เพราะคนที่จะมีเงินได้ ต้องทุ่มเทหลายสิ่งหลายอย่าง เพื่อให้ได้มาซึ่งเงินทอง แต่.. บางทีมันทำให้เขาขาดหายไปในบางสิ่งบางอย่าง เพื่อให้ได้มาซึ่งความร่ำรวย หรือเงินทอง

ยิ่งเขียนยิ่งสับสน เอาเป็นว่า ค่อยแนวคิดกันต่อไป

วันนี้ Blog น่าจะพิมพ์สั้นอีกวัน เพราะมีภารกิจอื่นมากในการดำเนินชีวิตแต่ละวัน วันนี้เขียนหัวค่ำด้วย เวลามันเลยรัดตัวนิดหน่อย

ปกติแล้วหลังจากที่เขียนมานานใช้ได้แล้ว พบว่า เวลาเขียนที่ดีที่สุดคือช่วงเช้า เพราะร่างกายและสมองยังสมบูรณ์ ที่สำคัญ เราไม่ได้ผ่านความเหนื่อยมาแต่ละวัน เราไม่ได้เจอในสิ่งที่ บางทีเราเอามาเขียนด้วยความรู้สึกที่เราเจอ หรือที่เรียกว่าเขียนตามอารมณ์ ตัวเองในแต่ละวัน

เช่นบางวันชอบชี้นำ คือมี ego ในตัวเองมากเกินไป บางวันเหนื่อยเขียนไปในเชิงลักษณะเหนื่อย ทำให้บั้นทอนแนวคิด แล้วส่งต่อให้คนอื่น มันเป็นสิ่งที่ไม่ดีเท่าไร

แต่ตอนเช้า ตื่นขึ้นมาไม่มีอารมณ์อื่นประกอบ มีแค่อารมณ์ เดียวคือความง่วงนอน นิดๆๆ แต่สักพักมันหายไป การพิมพ์ต่างมันดีกว่าเนื่องจากไม่มีอารมณ์เข้ามาเกี่ยวข้อง

เอาเป็นว่าวันนี้ น่าจะพอแค่นี้ก่อน