เริ่มแห้ง

เมื่อคืนตกตลอดคืน เช้าขึ้นมาจากพื้นดินกลายเป็นพื้นน้ำ ต้องย้ายสังขารไปบ้านหลังข้างหน้าอย่างถาวร กินข้าว นอนเล่น อ่านหนังสือบ้านหลังข้างหน้าเป็นที่พึ่งอย่างเดียว เพราะมันสูงน้ำไม่ท่วม

บ้านข้างหลัง จะว่าท่วมมันไม่เชิงท่วมเพราะฝนตกหรอก เพียงแต่น้ำมันคลองมันเอ่อล้นตลิ่งมาแค่นั้นเอง แตทำใจไว้แล้วตั้งแต่สร้างบ้าน โดยได้สร้างบ้านเป็นแบบสมัยโบราณ คือใต้ถุนสูง และใต้ถุนบ้านไม่มีอะไรที่สามารถจะเสียหายจากน้ำท่วมได้ เพียงแต่ ไม่อยากเดินลุยน้ำรอบๆๆ บ้านต

ตอนเย็นเข้าไปดูนิดหน่อย ปรากฏว่า น้ำเริ่มลดแล้ว แต่ในความรู้สึกมันจะลดช้าไปนิด ส่วนฝน ตอนนี้ น่าจะให้ความเมตตา ไม่ตกแล้วแต่ ยังมองหาแสงแดดไม่เจอ มองขึ้นบนท้องฟ้า เห็นแต่เมฆอย่างเดียว ทำท่าจะตก แต่ไม่ตก

ตอนนี้ สิ่งที่ได้มาเพิ่มอีกอย่างคืออาการเริ่มเย็นแล้ว แต่ไม่หนาวเท่าไหร กำลังสวยเวลาอาบน้ำ หากไม่รีบอาบมีปัญหาแน่นอน

วันนี้ อยู่บ้านทั้งวัน เจตนาเพื่อพักผ่อน และคิดอะไรไปเรื่อย มันมีกิจกรรมให้ทำมาก แต่ ไม่ค่อยอยากจะทำเท่าไร บางครั้ง หากเราได้พัก ได้คิดเสียบ้าง เราจะเห็นอะไรหลายสิ่งหลายอย่างในมุมที่เราไม่เคยเห็น

แต่หากเรา ไม่พักหรือไม่หยุดมองสิ่งรอบข้างเสียบ้าง เราจะลืมสิ่งรอบข้างที่อยู่รอบตัวเราทุกวัน มันจะดูเป็นของธรรมดา ทั้งที่ หากเราหยุดและคิด สักพักจะเห็นว่า บางทีสิ่งรอบข้างเราสวยงาม หลายอย่าง

ไม่ต้องดูอื่นไกล ดูภาพที่ถ่ายแล้วตั้งเป็นค่า Feature image ของบทความนี้ จะเห็นว่ามันเป็นธรรมชาติ สวย แต่เราเห็นทุกวันมันเลยกลายเป็นเรื่องธรรมดา มองไม่เห็นความสวยของมัน

เรามักจะเห็นแต่ในเฟส youtube แต่เราชอบว่าสวย อยากไปเที่ยว อยากมีแบบนั้น เพราะสิ่งนั้น เป็นสิ่งที่เราไม่เคยเห็นมาก่อน ทั้งๆๆ ที่บางทีสิ่งรอบข้างเราเอง สวยกว่า แต่ … เราเห็นทุกวันจนเป็นเรื่องธรรมดา

ถ้าเราได้พักและทบทวน มองดู สิ่งรอบข้างเรา อย่างละเอียด อย่างพินิจ พิเคราะห์ เราจะเห็นว่า มันสวยงาม

เพราะฉะนั้น อย่าดิ้นรนให้มาก แต่จงมองรอบกายของเรา สิ่งที่เรามีอยู่ บางทีมันดีกว่า ของที่คนอื่นมีอยู่มาก   แต่ให้เราวางใจเป็นกลาง หากพิจารณาดูให้ดีสิ่งที่เรามองทุกวันจนเป็นเรื่องธรรมดานั้น มันเกิดจากแค่นั้นเอง

เช่น เราอยากได้ของสิ่งนี้มากๆๆ แต่ในช่วงจังหวะที่เรายังไม่ได้ หรือไม่มี เราจะคิดตลอดเวลา เห็นตอนเป็นของเพื่อนหรือยังไม่เป็นของเราแล้วมันสวยงาม อยากจับต้อง แต่

พอได้มาเป็นของเราเอง ความรู้สึกนั้นมันหายไป มันกลายเป็นเรื่องธรรมดาสามัญ เพราะเป็นของเราแล้ว และในตอนนี้แหละที่เรามักจะมองข้าม แล้วเริ่มหาสิ่งใหม่ ตามที่ใจเราต้องการอีกต่อไป

แต่หากเราตามความรู้สึกนั้นให้ทัน เราแทบจะไม่ต้องดิ้นรนอะไรมากเลย ยกเว้นมันจำเป็นเพราะต้องใช้จริงๆๆ เพื่อให้งานมันเดินได้เร็ว หรือเพิ่มประสิทธิภาพในการทำงาน ให้เราสามารถทำงานชิ้นเดียวในเวลาที่ลดลงได้ นั้นแหละคือสิ่งที่เราต้องยอมรับความอยากได้ในสิ่งนั้น

แต่หากเรารู้ทันว่า พอได้มาแล้ว มันหมดเพียงแค่ “ก็แค่นั้นเอง”

ใจจริงแล้วคืนนี้ไม่อยากเขียน Blog เท่าไร เพราะเมื่อตอนเช้าตื่นขึ้นมาเขียนแล้วรอบหนึ่ง แต่จะเขียนบทความอื่น สมองมันไม่โปร่ง บางบทความมันต้องเข้าใจและอ้างอิงเนื้อหาหลายส่วน ต้องใช้สมองมาก ไม่อยากใช้สมองมากเท่าที่ควร คิดไปคิดว่าสรุปเอง ออเอง ว่า เขียน Blog ดีกว่า เพราะไม่ต้องใช้สมองมากเท่าไร

แค่คิดแล้วพิมพ์ไปเรื่อย ไม่ได้มีค่าใช้จ่ายอะไร มีแค่ค่า DomainName ปีละ 400 กว่า ส่วนพื้นที่ สองพันกว่าบาทต่อปี ไม่หนักหนาเท่าไรรับได้

ตอนนี้ฝนหยุดสนิท แต่ลมเย็นยังคงพัดมาเรื่อยๆๆ ในความคิดของตัวเอง สิ่งนี้เองน่าจะเป็นการพัฒนา และปรับเปลี่ยนชีวิตให้แต่คนที่อยู่คนละภูมิภาค สภาพอากาศแตกต่างกัน มันมีความแตกต่างกันทั้งในด้านความคิดและการพัฒนา

คนที่อยู่ในเมืองหนาว เขามักจะไม่ค่อยออกไปไหน เมื่อไม่ออกไปไหนมาก เ ขาจึงมีเวลาในการทุ่มเท และการพัฒนาสิ่งต่างๆๆ ได้มาก แต่คนเมืองร้อน ส่วนมากน่าจะออกไปข้างนอกบ้านมากกว่า เพราะอยู่ภายในบ้านมันร้อน พอมันร้อน จะคิดอะไรไม่ค่อยออก แต่คนเมืองหนาว เมื่อปรับสภาพร่างกายให้อบอุ่นได้ การคิดต่างๆๆ สมอง น่าจะคิดได้ราบรื่นกว่าคนเมืองร้อน

ไม่รู้ถูกหรือว่าผิด แต่ในความรู้สึกของตัวเอง การวิเคราะห์ตัวเอง พบว่า ในช่วงที่อากาศไม่ร้อน หรืออากาศติดค่อนข้างจะเย็น สมอง ความคิดการพัฒนาเว็บไซต์ต่างๆๆ รู้สึกว่าจะมีงานออกมามากกว่า

เอาเป้นว่า ช่วยไปวิเคราะห์ต่อก็แล้วกัน วันนี้ น่าจะพอแค่นี้ก่อน