ภาพสวยตอนเช้า

วันนี้มาแปลก ตอนเริ่มออกจากบ้านเพื่อเตรียมตัวเดิน ไม่รู้นึกอะไรขึ้นมาคิดว่าน่าจะถ่ายรูปทำรีวิวเส้นทางวิ่งสักหน่อย  ไม่ค่อยอยากพูดคำว่าวิ่งทำไหร่ เพราะสมองมันจะเริ่มต่อต้านทันทีพอบอกว่าวิ่ง  เลยพยายามหลอกมันว่าเดินมากกว่า

ว่าแล้วหยีบมือถือออกไปด้วยวันนี้เพื่อถ่ายรูปบรรยากาศตอนเดิน หลังจากเสร็จสิ้นภารกิจการเดิน สิ่งที่แรกที่เจอคือ ทำอย่างไร ถึงจะลงมือทำให้เร็วที่สุด เพราะตอนกลับถึงบ้านจะเริ่มลงมือทำ สมองมันเริ่มคิดอีกแล้วว่า อย่าทำเลยมันยุ่งยากจัง

อย่างแรกต้องเอาภาพลงคอมพิวเตอร์ ลงคอมพิวเตอร์เสร็จต้องมาแต่งเพื่อลดขนาดภาพให้เล็กลง ไม่งั้นภาพใหญ่เปลืองเนื้อที่ของ Hosting ที่เช่า เดี่ยวพื้นที่ไม่พอทำอย่างอื่น

นั่งคิดสักพัก เลยคิดว่า ไม่เป็นไร ทำได้แค่ไหนเอาแค่นั้น สวยไม่สวยไม่เป็นไร ขอให้ได้สร้างก่อน

ว่าแล้วจึงค่อยๆๆ ทำไปเรื่อยๆๆ โดยไม่หวังผลสำเร็จว่าจะเสร็จในเวลาไหนอย่างไร เริ่มจากติดตั้งโปรแกรม Gimp ก่อนเป็นโปรแกรมฟรี ที่ใช้สำหรับแต่งภาพแบบเดียวกับ photoshop แต่มันดีกว่าตรงไม่หนักเครื่อง กับฟรี เพราะบางทีบางโปรแกรมเราใช้แค่นิดเดียว แต่ฟั่งชั่นของโปรแกรมที่เอามาติดตั้งมันมากมายมหาศาล เกินความจำเป็นหนักเครื่องคอมเปล่า (คำว่าหนักเครื่องคอมพิวเตอร์ คือการลงโปรแกรมต่างๆๆ มากเกินไป บางทีบางโปรแกรมไม่ได้ใช้ แต่ตอนเปิดเครื่องมันจะเรียกค่ามาโหลดเพื่อเตรียมตัวใช้มากเกินไป ทำให้ CPU คอยประมวลผลทำงานหนักเปล่าๆๆ )

เริ่มเข้าเรื่องการเลย พอก้าวเท้าออกจากบ้านพบพระมายืนบิณฑบาตร 2 รูป จัดการถ่ายรูปแล้วไม่ชัด เลยไม่ขอเอาลง Blog   พ้นจากบ้านนิดหน่อยเริ่มถ่ายรูปเป็นระยะ ตามรายละเอียดที่จะนำเสนอในฉับพลัน

 

ไอ้อ้วนกับไอ้แกร็ก

สิ่งที่เจอเมื่อออกจากบ้านคือ ไอ้อ้วนกับไอ้เแกร็ก จะรีบมาร่วมด้วยทันทีทุกเช้า และรีบวิ่งนำหน้าทันที   แต่พวกนี้ มันไปได้ไม่ไกล  พอพ้นสะพานข้างหน้า นั้นหมายถึงว่าพ้นอาณาเขตของพวกมันแล้ว  พ้นไปจากนี้จะไปเข้าถิ่นของหมาข้างบ้านสองตัว มันเลยต้องระวังตัว ไม่งั้นต้องมีการปะทะกันแน่นอน  แต่มีเหมือนกันที่ไอ้แกร็กมันกล้าหาญชาญชัยหลุดรอดพ้นไปจากอาณาเขตของมัน  แต่พฤติกรรมของมันจะเปลี่ยนไปทันทีเมื่อข้ามสบาย  มันจะค่อยๆๆ เดิน สลับกับวิ่ง และหยุดแล้วเยี่ยวไปตลอดทางเหมือนจะบอกว่า นี่คือเส้นทางสำหรับกลับบ้านหากมันหลง หรือมันมันพยายามข่มว่านี้คือมันคือนักล่าอณานิคมคนใหม่  โดยการเยี่ยวประกาศศักดา ตลอดเส้นทางที่มันวิ่ง แต่มันก็ไปไม่ไกลหรอก เพราะพ้นจากนี้ มีหมาหลายตัวหลายทีม บางที่เคยเห็นรบกันก็มีในระหว่างเส้นทางการเดิน เนื่องจากมีการสร้างอาณาจักรของตัวเอง แต่พื้นที่น้อย เลยแย่งพื้นที่กัน

แต่มีครั้งหนึ่งหลังไอ้แกร็กพลาด หลังจากมันข้ามเขตของมันแล้ว มันวิ่งอย่างสบายใจ เชิดหน้าชูคอ  แต่พอมาพบอีกบ้านมีพันธ์หมาใหญ่อยู่ตัวหนึ่งแต่โชคดีมันอยู่ในรั้ว ไอ้แกร็กเจอหน้าจังๆๆ ถอยกรูดวิ่งกลับบ้านทันที

 

เจออีกตัวตอนนี้เริ่มสนิทกันแล้ว

วิ่งหรือเดินมาได้สักพัก เจออีก 2 ตัวนั่งบนถนน พอรวมกัน 2 ตัวมันเริ่มเห่าทันที แต่ที่บ้านเลี้ยงหมามามากเลยรู้ว่าจะจัดการกับมันอย่างไร

วิ่งมาได้สักพัก เจออีกตัว ตัวนี้ เมื่อก่อนจะกลัวและเห่า ตอนหลังเริ่มสนิทเข้ามาทักทาย บางครั้งมาช่วยเล่นด้วย

จริงๆแล้วมีอยู่ 2 ตัวที่ตอนหลังสนิทกันมักชอบวิ่งตามหลัง เมื่อ 2 ตัวนั้นวิ่งตามหลังแล้วตัวอื่น แทบไม่กล้ารบกวนหรือเข้าใกล้เลยเพราะ 2 ตัวนั้นน่าจะเป็นเจ้าถิ่น แต่เสียดายตอนหลัง เจ้าของบอกว่าตอนนี้เหลือแค่ตัวเดียวแล้วอีกตัวตกใจเขาจุดพลุ ตอนปีใหม่เลยวิ่งหายไปไหนไม่รู้แล้ว

และตอนหลังไม่ค่อยได้เห็นหน้าเห็นตา อีกตัวหนึ่งเลย แต่มาเจอตัวนี้แทน ที่มักจะทักทายทุกเช้าเมื่อออกเดิน

ไม่รู้ละ นี่คือความสุขของการเดินตอนเช้า แม้ว่าจะไม่ค่อยได้ทักทายคน แต่มีหมามาทักทายตลอด  ส่วนคนมักจะเจอในชุดกรีดยางตอนเช้า หากหันไปดูในสวนยางริมถนน จะเห็นมีรถเครื่องจอด เป็นระยะ

วันนี้ทักทายตัวนี้ เสร็จเรียบร้อย เลยขอมันถ่ายรูป ดูท่าทางมันเต็มใจให้ถ่าย แววตามันมีความสุขและพยายามชวนเล่นกับมันตลอดเวลา เลยบอกขอตัวเดี่ยวออกวิ่งสักนิด แล้วขากลับจะกลับมาทักทายอีกคร้้ง

มันส่งแววตาตกลงและแอบทำสายตางงๆ สักนิด  น่าสงสัยนิดๆๆ ว่าอะไรถือในมือตอนถ่ายรูปมัน

 

เส้นทางขากลับ

สภาพบรรยกาศสวยมากๆๆ พอถ่ายรูปออกมา อย่างที่บอกแล้วว่า บางครั้งในความธรรมดา ให้เรามองใหม่ เพื่อให้เห็นว่าในความธรรมดาที่เราเห็นทุกวัน บางทีมันสวยงาม คนเราส่วนมากมักจะมองข้ามไปว่าใกล้ตัวเรามีสิ่งสวยงามมากมาย แต่มักจะมองไม่ค่อยเห็น

พอว่างหรือมีเงินนิดหน่อย มักจะออกไปท่องเที่ยวชมบรรยาศแล้วถ่ายรูปลงเฟส  ทั้งที่ให้เราปรับสายตามใหม่ ของที่เราเคยมองว่าเป็นของธรรมดาเพราะเราเห็นชินตาทุกวัน หรือเพราะเป็นของเราแล้ว แต่หากเราปรับการมองใหม่ เราจะเห็นว่าของที่เราเห็นทุกวันมันมีความสวยงามมาก อย่างเช่นเส้นทางการเดินในแต่ละเช้า

หันไปถ่ายรูปถนนสายหลัก เป็นโลกใหม่ที่มีแต่ความเร่งรีบทั้งวันและคืน รถวิ่งตลอดเวลา แต่ในขณะเดียวกันเส้นทางสายเก่าที่เมื่อก่อนเป็นสายหลักวิ่งระหว่างจังหวัด (คือถนนที่กำลังเดินอยู่ตอนนี้) รถแทบจะไม่มี แต่มีแต่ความเงียบสงบไม่พลุ่กพล่าน นั้นคือทางเลือกที่เราสามารถจะเลือกได้ว่า เราต้องการแบบไหน ระหว่างของเก่า แต่สงบ กับของใหม่ที่เส้นทางเชื่อมได้ทั่วประเทศ แต่มีแต่ความเร้าร่อนตลอดเวลา

จุดนี้ ส่วนมากเป็นบริเวณที่หยุดเพื่อออกกำลังกายแบบอื่นเช่นการวิดพื้น การบริหารร่างกาย เพราะเป็นบริเวณที่สูง รถที่วิ่งไปวิ่งมาสามารถมองเห็นได้ชัด

 

มุมธรรมชาติ

เป็นมุมที่ชอบมายืนเพื่อมองธรรมชาติ มองแสงอาทิตย์กำลังขึ้นหลังจากที่เดินหรือวิ่ง ในช่วงกลับเพราะจากนี้ไปบ้านไม่ไกลแล้ว เป็นพื้นที่สำหรับบริหารร่างกาย เพราะหากเหนื่อยมากสามารถเดินกลับบ้านผ่อนคลายอย่างสบาย

และอย่างที่บอกมันเป็นพื้นที่สูง เห็นชัดความปลอดภัยค่อนข้างมีมากจากรถที่วิ่งไปมา ส่วนมากจะเป็นรถเครื่องของคนกรีดยาง หรือไม่เป็นรถยนต์ของคนในพื้นที่ ส่วนคนนอกพื้นที่ เขาจะถนนสายเอเซีย ฝั่งขวมมือเป็นหลัก

ความสุขบางทีมันสร้างได้ โดยที่เราไม่จำเป็นต้องดิ้นรนหรือแสวงหาเลย หาความสุขใกล้ตัว หากเราชอบแบบไหนก็ทำแบบนั้น

 

ถึงบ้านอาบแดด

หลังจากวิ่งหรือเดิน ก่อนเตรียมตัวทำงานอื่นหรือกินข้าวทำกิจกรรมประจำวัน สิ่งแรกที่ต้องทำก่อนคือมานั่งรับแสงแดดอ่อน ๆๆ ที่ขนำทุกวัน หากแสงไม่จ้าเกินไป อาจจะหยิบหนังสือมาอ่านสักประมาณ 15 นาที หรือมากกว่านั้นหากติดพัน

ทั้งหมดคือภารกิจในตอนเช้าตอนออกวิ่ง จะเขียนว่าการพิมพ์มันแปลกไปเพราะ มีความตั้งใจมากเกินไปอยากให้ออกมาสวยหรู บรรยายอย่างดีอย่างที่คนอื่นเขารีวิวกัน

สรุป บางทีในการทำงานหากเราตั้งใจมากเกินไป มันเป็นผลเสียเช่นกัน แต่หากเราทำใจสบาย เขียนไปเรื่อย มันก็ออกมาจนเสร็จได้เร็วกว่าเสียอีก