สุขภาพเริ่มดีขึ้น

คนเราบางทีชอบคิดไปก่อน แล้วกังวล ที่เขียนเพราะเจอกับตัวเองวันนี้ ชอบคิดอะไรเรื่อยเปื่อย แล้วพยายามจับผิดร่างกาย เดี่ยวตรงนั้นมีปัญหา เดียวตรงนี้ มีปัญหา แล้วเกิดวิตกจริต จนเกิดขึ้นจริงตามที่คิด วันนี้ คิดแบบนั้น สาเหตุมาจากว่าง เนื่องจากสภาพร่างกายพักผ่อนไม่เต็มที่

สาเหตุเกิดจากสิ่งที่เราทำทุกวันคือการกิน เพราะความอยาก เลยพาลพาให้ร่างกายมีปัญหา ตามไปด้วย ที่กล่าวมาคือเมื่อคืนปวดท้อง ท้องอืด นอนไม่หลับ ทั้งที่ไม่ได้เกิดนานแล้ว และรับประทานอาหาร ตรงเวลา นั้นคือ 4 โมงกว่าๆ ก่อนเข้าสวน

แต่ มันปวดท้อง ได้แน่นอนสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้น เมื่อวานกินไม่มากสักหน่อย เมื่อนอนไม่เต็มที่เลยตื่นสาย

ตื่นขึ้นมาแล้วมานั่งคิดวิเคราะห์ ตัวเองว่าทำไม เมื่อคืนเกิดเหตุการณ์แบบนั้นขึ้นมา ขณะนั่งคิด วิเคราะห์หาสาเหตุ คนที่บ้านเดินมาพร้อมกับไอ้ลาด ที่เดินชูคอนำหน้าอย่างมั่น

มีการพูดคุยกันนิดหน่อย คนที่บ้านบอกว่า ลืมไปแล้วหรือเมื่อวานตอนเที่ยงกินขนมจีน นึกได้ทันทีว่าใช่กินขนมจีน เพราะความอยากเลยพาลพาให้ร่างกายรวนไปเลย

ในเวลาปกติกินขนมจีนไม่ค่อยมีปัญหาหรอก แต่ ที่บ้านมาส่วนมากไม่ค่อยกินข้าวนอกบ้าน ค่อยข้างจะชินกับรสของอาหารที่ไม่จัดเกินไป เมื่อวานเจอของรสจัด  กับมีอาการของโรคกระเพาะที่เริ่มเกิดขึ้นนิดหน่อยด้วย

เมื่อผสมโรงกัน ระหว่าง ทำท่าจะเป็นโรคกระเพาะอาหาร แล้วกินของดองคือขนมจีน และที่สำคัญ คนที่บ้านซื้อจากร้านค้าข้างนอกบ้าน สรุป เจอปัญหาตามที่วิเคราะห์

เป็นอันว่า จบข้อสงสัย

วันนี้ สมองบอกว่า ถือโอกาสหยุดพักสักวัน  พักในที่นี้ ความหมายคือพักด้านการออกแรงกาย แต่ในด้านอื่นไม่พัก ว่าแล้วไปคว้าคอมพิวเตอร์ โน็ตบุค ไปนั่งที่ขนำ

วันนี้ แดดออก แต่อากาศมันเย็นมาก ขนาดใส่เสื้อแขนยาว ยังเอาไม่อยู่ ต้องไปหากางเกงขายาวอีกตัวมาใส่ด้วย ในระหว่างที่เปิดคอมพิวเตอร์ ถามว่าเปิดคอมพิวเตอร์แล้วมีเป้าหมายที่จะทำไหม

ไม่มี แต่หากเปิดคอมพิวเตอร์แล้วรับรองมีเรื่องต้องทำมากมาย เพราะตอนนี้ โลกเรา อินเตอร์เน็ตคือทุกสิ่งทุกอย่าง วันไหนเปิดคอมพิวเตอร์แล้วเข้าอินเตอร์เน็ตไม่ได้ เหมือนกับว่าโลกนี้ ทั้งใบ หยุดชงักหมด ทำอะไรมันไม่สะดวก ที่บ้านจ่าย Wifi รอบบ้าน ทำงานที่ไหนก็ได้ มี AP 5 ตัว ทุกสิ่งทุกอย่างดำเนินการผ่านอินเตอร์เน็ตหมด ไม่ว่า ดูหนัง ฟังเพลง หรือทำอะไรก็ตาม ยกเว้นอย่างเดียวที่ไม่ต้องใช้อินเตอร์เน็ต คือเวลาทำงานโดยใช้ จอบ กับ พร้า ในส่วนที่ต้องออกแรง

วันนี้ เป็นอีกวันหนึ่งที่ความรู้สึกหนึ่งแว่บเข้ามา ในความรู้สึกที่ว่า คนเรา แม้จะมีเงินไม่มาก แต่ไม่มีหนี้สิน มันจะมีความสุขมาก แต่ไม่สุด หากไม่มีกิจกรรมหรืออะไรก็ตามที่ทำเพื่อให้ตนเองมีเป้าหมาย

วันนี้ เป้าหมาย หลายอย่างไม่ได้ทำ เพราะร่างกายไม่อำนวย บางคนอาจจะว่าเป้าหมายคือการทำอะไรสักอย่างที่ต้องการทำ แต่ การเดินทางถึงเป้าหมายมันจะต้องประกอบไปด้วยสิ่งต่างๆๆ ที่เรียกว่าสิ่งเล็กๆๆ เพื่อประกอบเป็นงานใหญ่ ที่เป็นเป้าหมายของเรา

วันนี้ แทบไม่ได้ทำงานเล็กๆๆ ที่ประกอบร่างกันเป็นเป้าหมายได้เลย

ว่าแล้วนั่งคิด ว่าทำไม สรุป ทุกสิ่งทุกอย่างมันมาจากสุขภาพ หากสุขภาพไม่ดี หมดสิ้นทุกอย่าง

ว่าแล้ว ปรับเปลี่ยนความคิดใหม่ เริ่มทำกิจกรรมอื่นแทน และวางแผนว่า ตอนเย็นเข้าสวน เอาท่านลาดไปด้วย

เข้าสวนแล้วรู้สึกว่าร่างกายสดชื่น แม้ว่าไม่ทำอะไร ลมพัดสบาย ไอ้ลาดวิ่งไปวิ่งมา สักพักมันร้อง น่าจะตกใจกลัวจะถูกทิ้ง เลยต้องเข้าไปปลอบใจมันนิดหน่อย สักพักมันร้องขอขึ้นรถ เลยเอาไปทิ้งไว้ในรถ หันกลับไปดูอีกที นอนหลับได้เบาะรถเรียบร้อย

วันนี้ ปรับพื้นที่นิดหน่อย เมื่อก่อนถมสูงมาก พอสูงแล้ว ความรู้สึกที่เกิดคือกลัวตกลงไปในน้ำเพราะมันสูงและค่อนข้างจะชัน ว่าแล้วปรับเพื่อหลอกสายตา ว่ามันไม่สูง โดยการปรับขอบไม่ให้ชันมากนัก

ปรับได้ไม่นาน ดูเวลายอดไม้ น่าจะถึงเวลากลับบ้านแล้ว  ไปดูนาฬิกาในรถอีกทีเพื่อให้มั่นใจ พบว่า ใกล้ 6 โมงเย็นแล้ว แสดงว่าเวลายอดไม้ ยังไม่พลาด (เวลายอดไม้คือ ดูระดับดวงอาทิตย์ตก เสมอกับยอดไม้ยางของสวนข้างเคียง หากดวงอาทิตย์ตรงกับระดับยอดไม้พอดี แสดงว่าใกล้หรือ ถึงเวลา 6 โมงเย็นแล้ว นั้นหมายความว่าใกล้ค่ำของอีกวัน)

กลับบ้าน วิ่งอากาศนิดหน่อย เสร็จภารกิจวันนี้