วันนี้ รู้สึกดี

จริงๆๆ แล้ว วันนี้ รู้สึกเหนื่อยล้า มีกิจกรรมทางสมองให้ทำมากกว่าปกติ ตั้งแต่เช้า 6 โมงเช้านั่งหน้าคอมพิวเตอร์จนเที่ยง มีบ้าง พักกินข้าว ทำกิจกรรมอย่างอื่น แต่นิดหน่อยไม่มาก ถ้าเทียบเวลาแล้ว เป็นสัดส่วนอันน้อยนิด หากเทียบกับเวลาที่ใช้หน้าคอมพิวเตอร์

หลังเห็นว่าสมองมันน่าไปไม่ไหวแล้ว  ประกอบกับมันเริ่มร้อน  แต่คิดว่า ก็ไม่มากเท่าไร เป็นเด็กบ้านนอกคอกนา ความร้อนแค่นี้ สบาย ชิว ๆๆ   มีตัวช่วยคือลม ลมจากธรรมชาติ ไม่ใช่พัดลม  ช่วยพัดมาเป็นระยะ  แต่รุ้สึกได้ว่าคอมพิวเตอร์โน็ตบุ็ค พัดลมจะทำงานเป่าลมร้อนออกมาเป็นระยะ เหมือนจะบอกว่า พอได้แล้ว  เลยหยุดพักคอมพิวเตอร์ กับ พักคน

หันไปหยิบแทปเท็ต เพื่ออ่านหนังสือ Ebook  จนรู้สึกได้ว่า มือถือมันร้อนตามไปด้วย เลยหยุด นอนเล่น เตรียมตัวเพื่อเข้าสวนเล็ก อากาศมันร้อนมาก ดูท่าหน้าต้องไปรดน้ำต้นไม้บริเวณที่อยู่บนเนินนิด มันสูงกับเป็นดินที่ขุดขึ้นมา มันไม่ใช่หน้าดิน เลยแข็งไปนิด แม้จะขุดไว้เป็นคูเล็กๆๆ ไว้รอบ มีน้ำอยู่ คิดว่า ส่วนที่สูงรากน่าจะยังมาไม่ถง

รู้สึกว่าเมื่อคืนตื่นมากลางดึกแล้วนอนไม่ค่อยหลับ ปกติเป็นคนหลับลึก ไม่ค่อยมีปัญหา มานั่งสำรวจทบทวนตนเองว่า เป็นเพราะอะไร เมื่อคืนตื่นมากลางดึกแล้ว หลับต่อยาก

สรุปน่าจะมากจากเมื่อวานกินมากไปหน่อย กับกินทุเรียนตอนเย็นเลยเกิดอาการร้อนใน กับสวนหนึ่งไม่ได้ออกกำลังกาย ในรูปแบบของการออกกำลังกายจริง

การทำสวน แม้จะเป็นการออกกำลังกายอย่างหนึ่ง แต่ เป็นลักษณะที่ไม่ค่อยต่อเนื่อง บางที พอเหนื่อยก็หยุดทำแล้วมานั่งพัก ร่างกายเราเลยไม่ได้ออกกำลังกายถึงจุดพีค  (ไม่ทราบเหมือนกันว่าคืออะไร แต่จำเขามา) คือไม่ถึงจุดที่ร่างกายเหนื่อยสุดๆๆ จริงๆๆ

หลังจากมานั่งพิจารณาแล้ว วางแผนว่าวันนี้ น่าจะไปสวนก่อนกำหนดเวลา ไปล่วงหน้ากว่าปกติ ครึ่ง ชม. เพื่อเอาเวลาที่เหลือมาออกกำลังก่อนจะค่ำ หากไปเวลาปกติมาถึงบ้านค่ำแล้วรีบทำภารกิจอิ่นจนไม่ได้ออกกำลังกาย

การออกกำลังกาย ใช้วิธีถึบจักรยานอากาศแทนการออกวิ่ง  ออกวิ่งมากก็ไม่ได้ ร่างกายเคยเจอกับโรคกระดูกทับเส้น มันเป็นโรคที่เจ็บปวดมาก เดินไม่ได้เกือบเป็นเดือน แต่ก็หายมาได้เป็นปกติ  นับว่าโชคดีที่เจอกับมันตอนอายุยังน้อย เลยได้เตรียมตัวระวังสุขภาพมาตลอดหลังจากนั้น

ยารักษาโรคดังกล่าว การออกกำลังกายให้พอดี คือยารักษาโรคที่ดีที่สุด กับสิ่งหนึ่งที่ไม่น่าเชื่อว่ามันจะเกี่ยวกัน นั้นคือระบบขับถ่าย อย่าให้ท้องผูก  สาเหตุที่รู้ ตอนที่เป็นโรคดังกล่าว จะมีอาการปวดมากเมื่อกินข้าวเสร็จ หรือระบบขับถ่ายไม่ดี แต่พอระบบขับถ่ายดีไม่ค่อยปวด

การออกกำลังกายโดยการถึบจักรยานอากาศ ในความรู้สึกของตัว จะนอนหลับดีตลอดคืน นอกจากนี้ ยังได้ค้นพบวิธีออกกำลังกายโดยบังเอิญ วันหนึ่ง.ซักรองเท้าสำหรับใส่เพื่อวิ่งออกกำลังกาย แล้วลืมเก็บ ฝนตก มันก็กลับมาสภาพที่หนักกว่าเดิมอีก คือเปียกหนักกว่าเดิม วันนั้น ไม่มีรองเท้าใส่ถึบจักรยานอากาศ เป็นอันสรุปว่า จะใช้สิ่งที่เป็นอยู่แทนคือวิ่งเท่าเปล่า

ผลปรากฏว่า เมื่อวิ่งเท้าเปล่า รู้สึกมันสบายเท้า เหมือนกับว่าเป็นการนวดเท้าไปในตัว   ที่ถึบจักรยานอากาศ เขาจะสร้างปุ่ม เป็นปุ่มเล็กๆๆ เพื่อกันลื่น เมื่อสำผัสกับเท้าเปล่า เท่ากับได้นวดฝ่าเท้าไปด้วยในตัว

ก็นึกขึ้นได้ว่าวันก่อนเคยฝังแบบผ่านๆๆ มีคนแนะนำว่า หากวิ่งด้วยรองเท้าวิ่ง หลังจากวิ่งเสร็จให้ถอดรองเท้า แล้ววิ่งหรือเท้าเปล่าบนสนามหญ้ามันจะช่วยเรื่องสุขภาพด้วย น่าจะจริง ตั้งแต่นั้นมาเลยถอดรองเท้าวิ่งตลอด อีกอย่างมันเป็นข้ออ้างได้อย่างดี เพราะไม่ต้องเสียเวลานั่งสวมรองเท้า เดินมาบนบ้านแล้วขึ้นนั่งบนจักรยานอากาศ ปั่นได้ทันทีโดยไม่ต้องมีพิธีรีตองมาก

เริ่มภารกิจที่ต้องทำ

เสร็จภารกิจออกกำลังกาย ก็เป็นเรื่องเหมือนทุกวัน อาบน้ำกินข้าว

ออกเดินทางมายังบ้านหลังข้างหน้า เพื่อพักก่อนปฎิบัติภารกิจที่วางแผนไว้แล้วว่าจะต้องทำทุกวันไม่ว่าจะเหนื่อยแค่ไหน เพื่อฝึกในสิ่งที่อยากทำ มันเป็นเป้าหมายที่วางไว้ ก่อนวางแผนเปลี่ยนอาชีพ มันคือความชอบ พยายามอ่านหนังสือเพื่อปลุกใจตัวเองก่อน

วันนี้ มันมีสิ่งรู้สึกหนึ่งที่เกิดแว่บๆๆ ขึ้นมาตลอดว่า เหนื่อย หยุดทำสักวันก็ได้ ไม่มีใครบังคับ ทำแล้วไม่รู้ว่ามีใครอ่านไหม  ทำแล้วได้อะไรบ้างฝืนตัวเองไปทำไม นอนพักดีกว่าได้สุขภาพดี ความคิดนั้นได้แว่บขึ้นมาตลอด เพราะเราคิดว่าเหนื่อย ร่างกายเราก็เลยเหนื่อยทันที เลยตัดใจหยิบหนังสือขึ้นมาอ่าน เพื่อพักก่อน รวบรวมสมาธิ

จนมาพบกับหนังสือเล่มหนึ่ง อธิบายว่า สิ่งที่ยากคือการลงมือทำ ก่อนลงมือทำ เรามักจะคิดว่ามันเป็นเรื่องที่ยุ่งยาก เมื่อคิดว่ายุ่งยาก ก็มักจะไม่ได้เริ่ม และบางเล่มยังอธิบายว่า การลงมือทำ บางเรื่องไม่สามารถลงมือได้ เพราะไหว้ครูมากเกิน หวังผลสำเร็จ หรือความสมบูรณ์มากเกินไป

ให้สลัดทุกสิ่งออกไป แล้วลงมือทำ

เริ่มลงมือทำ ผลปรากฏว่า มันเป็นอย่างที่หนังสือแนะนำ การเริ่มต้นอาจจะยากจริงแต่ หากเราลงมือทำผลที่ออกมา วันแรก หรือสองสามวัน ที่เริ่ม เราจะพบกับความท้อถอย ขาดพลัง  หากนึกไม่ออกให้นึกถึงว่าเรายืนอยู่บนริมปากเหวฝั่งหนึง แล้วมองไปอีกฝั่งหนึ่ง ก็จะเห็นปากเหว ที่มีระดับเดียวกัน

เมื่อเราเริ่มเขียนวันแรก เพราะมีใจมุ่งมั่น จิตใจและระดับการเขียนของเราอยู่ในระดับปากเหว

แต่ เมื่อเริ่มเขียน วันถัดมา เพราะความเหนื่อย เพราะความไม่เคยชิน เพราะความอื่นๆๆ อีกหลายความ เหมือนกับว่า การก้าวย่างของเราหากเปรียบกับการเขียน เนื้อหาที่ได้ เหมือนกับเดินลงเหว

แต่ หากเราไม่ยอม เขียนต่อไปอย่างไม่หยุด ไม่ยอมให้จิตใจของเรา ถอยหลังหยุด

ไม่นาน เหมือนกับว่า เราเดินข้ามเหว มายืนอีกฝั่งหนึ่งได้สำเร็จ จากที่ไม่รู้จะเขียนอะไร เขียนอย่างร มันมีมาเต็มไปหมด จนประสบปัญหาเรื่องการพิมพ์การเขียน ทางร่างกายแทน แต่ทางจิตใจสามารถก้าวเดินต่อไปสบาย ชิวๆๆ

เลยอ่านหนังสือต่อ  เจอข้อความดีๆๆ ในหนังสือ ที่เขียนไว้ชัดเจนเลยว่า อย่าพูดหรือทำอะไรเพื่อเป็นการสื่อบอกแก่ร่างกายว่า วันนี้ เราเหนื่อย แต่ให้บอกว่า วันนี้ รู้สีกดีจังแทน ตอนเขียนบทความจากเดิม จะจั่วหัวเรื่องว่า เหนื่อย แต่พอเปลี่ยนใหม่เป็นว่า วันดี รู้สึกดี  ความรู้แว่บแรกคือ ความเหนื่อยมันหายไป น่าจะได้ผล

เข้าท่าดี นอนอ่านหนังสือต้วไป ก็พบข้อความว่า การทำงานทุกอย่าง มันจะให้ดี ต้องเริ่มต้นจากความกระตือรือล้น หากเราไม่กระตือรือล้น งานจะออกมาไม่ดีเพราะความเบื่อ การกระตื้อรือร้นนี้ กระทบถึงคนอื่นด้วย หากเราอยากจะให้ใครรับฟังเรา เราต้องแสดงให้เห็นว่า เรากระตือรือร้นที่จะนำเสนอ หรือพูดคุย โดยการแสดงออกทาง ภาษากาย

สิ่งที่จะสร้างความกระตือรือร้นได้ คือ การค้นหาความรู้ขั้นลึก กับการเอาใจใส่

เท่าที่จำได้คร่าวๆ  มีการยกตัวอย่าง เรื่องการสร้างชิ้นงานขึ้นมาชนิดหนึ่ง แต่พอเอ๋ยถึงชิ้นงานนั้น ไม่มีใคร สนใจที่จะทำหรือให้ความสนใจกระตือรือร้นที่จะทำ แต่พอ มีการค้นหา ว่างานชิ้นนั้นทำอะไรได้บ้าง มีประโยชน์อะไรได้บ้าง ความสำคัญของงานชิ้นนั้นกลับมีขึ้นมา คนเริ่มให้ความกระตือรือร้นที่จะทำ  นั้นคือตัวอย่างเล็ก แต่ยังมีอีกมาก จะกลับไปอ่านใหม่เพื่อเขียนให้ละเอียด ก็พอดี ย้ายสถานที่ทำงานมาที่ขนำแทนเสียแล้ว หนังสือเล่มนั้นไม่ได้เอาด้วย ค่อยมาสรุปให้อีกที

แต่ที่อ่าน เพื่อปลุกใจตัวเองให้ทำงานทำภารกิจที่จะต้องทำเหมือนทุกๆๆ วัน แต่วันนี้ มันรู้สึกอยากพัก

อ่านหนังสือได้สักพัก เผลอหลับไปงีบหนึ่งประมาณ 15 นาที รู้สึกร่างกายสดชื่นขึ้น แต่ใจอยากจะนอนต่อ

ถึงเวลาได้กลับมาทบทวนตัวเองอีกครั้งว่า ทำไมอยากนอนต่อ สรุปผลการทบทวนเหตุการณ์ที่ผ่านมา ก่อนเปลี่ยนอาชีพ ช่วงนี้ คือช่วงที่นอนหลับ หรือไม่ก็นอนเล่น ดู youtube ร่างกายมันก็เลยเคยชิน พร้อมตลอดเวลาที่จะนอน ให้เหมือนปกติด

นอนคิดในหนังสือที่อ่าน กับคิดว่า น่าจะปรับปรุงตัวเองใหม่ เลยหันไปเอามือถือมาเปิดเฟส

ดูเฟสได้ประมาณ 5 นาที ปิดแล้วลุกขึ้นในนั่งหน้าคอมพิวเตอร์เพื่อทำงาน เหตุที่เปิดเฟสก่อนมานั่งทำงานเพื่อเปรียบเทียบ

ดูเฟส สิ่งที่เจอคือพวกสื่อต่างๆๆ ที่พยายามยัดเยียดให้เราดู บางคนส่งแต่รูปอวดแต่สวนดีของตัวเอง

บางคนพยายามทำทุกอย่างเพื่อให้คนเข้าไปดู ทั้งที่บางเรื่องไม่มีสาระ โดนด่า เกือบทุกคอมเมนต์

พอมาดูคอมเมนต์อีก มีแต่คนคอมเม้นต์ ได้ทุกเรื่องไม่ว่าเรื่องอะไร   แสดงว่าเขานั่งดูแต่เฟสทั้งวัน

แล้วนำมาเปรียบเทียบว่า เราใช้เวลาตรงนั้น 1 ชม กับเราลุกขึ้นมาเพื่อทำในส่วนที่เราสามารถจะพัฒนา ตนเองได้ เราจะเอาอย่างไหน

เปรียบเทียบเสร็จ มีกำลังใจขึ้นมา หายเหนื่อย เริ่มปั่นตั้งแต่เวลา 19.20 น.เร็วกว่าปกติที่มักจะเริ่ม 20.00 น.

มาถึงตอนนี้ 21.00 น. น่าถึงเวลาอ่านหนังสืออีกรอบก่อนนะ

วันนี้ เป็นวันที่ดี จริง และขอบคุณมาก สำหรับความคิด ที่เริ่มเติบโตขึ้นจากการอ่านหนังสือ จากการปรับวิธีชีวิต จากการหลุดพ้นที่เป็นหุ่นยนต์มาหลายปี

ขอบคุณ สำหรับการกล้าตัดสินใจเปลี่ยนอาชีพ แม้ว่าที่ผ่านมาหลังจากเปลี่ยนอาชีพ ต้องใช้เวลาช่วงหนึ่งอยู่ในการสับสับกับการจัดการกับชีวิต ที่เจอกับงานมากมายที่อยากจะทำแต่ไม่สามารถบริหารจัดการเวลาได้

ตอนนี้ เริ่มเข้าระบบ สามารถจัดการเวลาได้

ขอบคุณอีกครั้ง สำหรับการกล้าตัดสินใจ เปลี่ยนอาชีพ