เส้งโห ทุ่งสงปิดตัว

วันนี้ หมอฟันนัดอีกวัน วางแผนไว้อย่างดีโดยการออกเดินทางจากบ้านก่อนเวลา เป้าหมายคือ เส้งโห สาขาโลตัส ทุ่งสง  กะว่าจะใช้เวลาสัก ชม.เพื่อเตรียมตัวหาหนังสือสำหรับมาอ่านเล่น  ถอนเงินอย่างดี  กะว่าจะซื้อหลายเล่ม

เมื่อเอ๋ยถึงการถอนเงิน รู้สึกว่า ตัวเองเชยมาก วันนี้ เดี่ยวเวลาเขาจะซื้อของ มักจะยกมือถือมาแล้ว ใช้มือถือจ่อไปที่ เขายื่นกระดาษหรือมือถือเครื่องอื่นแล้ว เสร็จ ออกเดินไปทำอย่างอื่นได้ทันที ไม่ต้องมีเงินทอนที่เป็นเศษสตางค์ ติดกระเป๋า ดูดี ทันสมัย ทันเทคโนโลยี่ ดูแล้ว ภูมิฐาน มีคนมีเงิน

ปกติ ถือไปแล้วทุกครั้ง แต่มันทำไม่ได้ เพราะ Ipad ไม่มีระบบใส่ซิมได้  เมื่อใส่ซิมไม่ได้ ก็ใช้อินเตอร์เน็ตนอกบ้านไม่ได้ เมื่อใช้อินเตอร์เน็ตนอกบ้าน ไม่ได้ เลยโอนเงินผ่าน Ipad ไม่ได้ แต่ หากจะทำก็ทำได้ ใช้มือถืออีกเครื่อง hostpot ให้

มาคิดดูอีกที หากทำเช่นนั้น มันก็ไม่คุ้ม ต้องเสียค่าอินเตอร์เน็ตเพืยงเพื่อให้เราสะดวกในการจ่ายเงิน

หากเราจ่ายเงินสด  ไม่มีเงินไม่พอ ก็คิดแล้วว่าจะถอนดีหรือไม่ หากถอนก็ต้องวิ่งหา ATM แม้ว่า ATM มันจะมาก แต่อย่างน้อยระหว่างที่วิ่งหา ATM มันลดความอยากได้ของเราไป พูดง่ายๆๆ คือให้มันเกิดความยุ่งยากในการซื้อนิด เพราะต้องหาเงินสด

แต่หากจ่ายผ่านมือถึอ มันคือช่องทางสะดวกในการจ่ายเงิน บางทีก็จ่ายลืมตัวคล้ายๆๆ กับบัตรเคดิต นั้นแหละ ชื่อสวยดี บัตรของคนที่เชื่อถือได้  ในความเป็นจริงแล้ว คือเรายืมเงินคนเงินเพื่อจ่ายก่อน แค่นั้นเอง ในตัวในกระเป๋า เลยมีแต่ ATM ใบเดียว ส่วน App ธนาคารเป้าหมายเดียว โอนเงินให้ลูก กับซื้อหนังสือ อย่างอื่น สดเงินอย่างเดียวเท่านั้น

มาถึงโลตัส มีที่จอดรถว่างมาก แบบหาที่จอดตรงไหนก็ได้ จอดรถเสร็จเดินขึ้น หรือ เรียกว่าเข้าห้าง ดีกว่า เพราะเข้าห้างก่อนเดินขึ้น เพื่อไปยังชั้นสองที่มีร้านหนังสืออยู่ตรงบันได ทางขึ้น ถึงชั้นสอง ไม่มีแล้ว เส้งโห มีแต่ Mr.diy  แทน รู้สึกเสียดาย เสียความรู้สึก แล้วก็มาวิเคราะห์ว่า ทำไม่ร้านขายหนังสือของ SE-ED ที่ตั้งอยู่ในสหไทย ทุ่งสง คนยังเข้าร้านมากอย่างคึกคัก แต่ร้านนี้ ปิด ทั้งที่หากแทบแล้ว มีความรู้สึกว่า หนังสือของ เส้งโห มีหนังสือที่ค่อนข้างจะดีและหลากหลาย เพราะไม่มีสำนักพิมพ์เอง

ขณะเดินลงจากห้างโลตัส ด้วยใจที่รู้สึกใจหาย เหมือนกับเพื่อนคนหนึ่งที่เคยคุย เคยสำผัส จู่ๆๆ ก็หายไป ไม่พูดไม่จา ไม่บอกไม่เล่า ว่าทำไม จู่ๆๆ หายไป เดินคิดและวิเคราะห์ พร้อมกับสังเกตุคน สังเกตุร้านค้า มันน่าจะกลุ่มคนที่เข้ามาซื้อของในห้างโลตัส มันไม่ใช่กลุ่มคนเดียว กับที่ซื้อของในสหไทย เพราะในสหไทย หากดูที่เสื้อผ้า ส่วนมาก เน้นของมียี่ห้อ มีราคา  แต่โลตัส ส่วนมากเน้นราคาถูก เพื่อไว้ไส่ทำงานหรือเป็นกลุ่มคนที่แค่ต้องการใส่ ไม่ต้องการยี่ห้อหรือแบรดเนม

แสดงว่า กลุ่มคนแตกต่างกัน

ยังสงสัยอีกอย่าง เมื่อมาห้างโลตัส หรือห้างไหน ๆๆ ก็ตาม เท่าที่สังเกตุ ไม่มีที่ทิ้งขยะให้เลย ไม่เข้าใจจริงๆ ว่าทำไม

ออกจากห้างโลตัส ก็มาเจอสิ่งที่นึกไม่ถึงออก ปกติที่กลับรถคือจุดที่มีความรู้สึกทุกครั้งว่า ไม่ยากไปโลตัส เพราะกลับรถยาก แต่มาวันนี้ จุดกลับรถมีการวางรูปแบบกลับรถอย่างดี มีบล้อกคอนกรีต มาวางเพื่อให้ กลับรถได้สะดวก สร้างเป็นเส้นทางเฉพาะขึ้นมาเลย ที่สำคัญ ห้ามรถ ตั้งแต่6 ล้อขึ้นไปกลับรถ เพราะ รถหกล้อขึ้นไปส่วนมาก ไม่ได้ออกจากห้างโลตัส ทำขึ้นเพื่อให้รถที่ออกจากห้างโลตัส ได้สะดวกในการกลับรถ

ไปสหไทย เป้าหมาย  SE-ED

เมื่อเส้งโห ปิด ร้านขายหนังสือในทุ่งสงปกติมีหลายร้าน แต่ปัญหาใหญ่คือไม่มีที่จอดรถ ร้านหนังสือดังกล่าว ตั้งมานานแล้ว ตั้งมาตั้งแต่คนใช้รถน้อย เมื่อคนใช้รถน้อย ก็ไปรถสองแถวเพื่อเข้าเมืองทุ่งสง  ร้านหนังสือเลยอยู่ในเมืองที่ชุมชนที่คนลงจากรถแล้วเดินไปร้านหน้งสือได้สะดวก แต่ปัจจุบัน มันกลับกัน หากขับรถไปเพื่อซื้อหนังสือในเมือง สิ่งแรกที่เจอคือหาที่จอดรถยาก เลยตัดสินใจไปสหไทย เพราะมีที่จอดรถ

ก่อนถึงทางเข้าปรากฏว่า เลนซ้ายทางเข้าสหไทย รถติดเป็นทางยาว แต่เลนขวา วิ่งได้ปกติ สงสัยแล้ว รถน่าจะต้องมากและคนต้องมาก ปรากฏว่าเป็นจริงดังที่คิด เมื่อเข้ามาในลานจอดรถได้อย่างติดขัด พบว่าที่จอดรถไม่มีเลย

สงสัยอีกแล้ว ว่า ทำไม คนมาก รถมาก กว่าปกติ นอกจากที่จอดรถภายในห้างแล้ว ข้างนอกก็จอดเต็มไปหมด เหมือนกับว่า หากวันนี้ ไม่ได้เข้าห้างเพื่อจ่ายเงิน น่าจะขาดใจตาย หรือเงินที่เตรียมไว้วันนี้ น่าจะบูดหรือเน่า ต้องเข้าห้างสหไทยให้ได้วันนี้ จอดตรงไหน ก็ได้ ขอให้จอดได้ เพื่อเข้าไปจ่ายเงิน ทำอย่างไรก็ได้ให้เงินออกจากกระเป๋า

ได้คำตอบ

ขณะขับรถวนเพื่อหาที่จอด เป้าหมายเดียวที่ต้องการจอดรถคือเดินเข้าในห้างแล้วไปร้านหนังสือ เป้าหมายอื่นไม่มี พยายามคิดว่า ทำไม จังหวะเดียวกันนั้น ก็นึกได้ว่า วันนี้ หมอฟ้นนัดวันที่ 2 ก.ค. นั้น หมายความว่า มันคืออาทิตย์แรก ที่เงินเดือนของมนุษย์เงินเดินออก ใช่เลย หลังวันเงินเดือนออก คนเลยมาก แล้วทำไมมันมากที่สหไทย ไม่มากที่โลตัส แสดงว่า คนมีเงินเดือนชอบมาเที่ยวสหไทย มากกว่า เพราะสินค้ามันแตกต่างกัน

สุดท้ายสรุปได้ว่า ร้านหนังสือ เส้งโห ที่ปิดตัวที่โลตัส แต่ ร้านหนังสือที่สหไทย คนกลับเข้ามาก เพราะคนที่เข้าห้างทั้งสอง เป็นบุคคลคนละกลุ่มกัน

ขับรถวนหาที่จอด รอบแรก ไม่มีที่จอด จริงๆๆ แล้ว มันมีเวลาหลือ ชั่วโมงกว่า เพื่อเจอหมอฟัน แต่วางแผนผิด ไม่นึกว่าร้านหนังสือเส้งโห จะปิด  เลยคิดจะมาร้านหนังสือที่สหไทยแทน  เลยพยายามหาที่จอด สุดท้าย ไม่มีที่จอด วนออกมานอกห้างอีกรอบแล้วกลับเข้าไปใหม่ ก็เหมือนเดิมไม่มีที่จอด

ขณะจะออกจากห้างอีกรอบเห็นซ้ายมือชี้บอกมีที่จอดรถ ขับลองไปดู ปรากฏว่าเป็นอาคารจอดรถ ตกใจเลย ไม่น่าเชื่อว่ามีที่จอดรถแบบเป็นอาคาร ถ้าในกรุงเทพก็เป็นเรื่องปกติ แต่ในเมืองทุ่งสง มีอาคารจอดรถ ส่วนมากคนที่จอดรถคือคนที่จอดรถมาดูหนัง ก็ยังแปลกใจว่า ถ้าดูขนาดตัวเมืองทุ่งสง แค่ขี่รถเครื่องก็ขี่ได้รอบแล้ว แล้วไม่จำเป็นต้องเอารถยนต์ออกมา หรือว่า เป็นคนต่างอำเภอมาดูหนัง มันก็ไม่น่าจะใช่ เพราะที่จอดคือรถเก๋ง ส่วนมาก

หากคนใช้รถเก๋ง ส่วนมากคือคนในเมือง ไมใช่คนต่างอำเภอ คนต่างอำเภอ มักชอบใช้รถกระบะ เพราะใช้งานได้หลายอย่างกว่า เช่นบรรทุกของ

แสดงว่า เขาออกจากบ้าน แม้ระยะทางไม่ไกล ต้องใช้รถยนต์อย่างเดียวเท่านั้น

วนขับรถรถในอาคารจอดรถ จนถึงชัั้น 4 ก็ไม่มีที่จอดรถ  มันมีความรู้สึกว่า เป็นคนเมืองกรุงขึ้นมาทันที ขณะขับรถหาที่จอดบนอาคารจอดรถ เพราะ คนกรุงเทพ เวลาเขาไปไหน ส่วนมาเดี่ยวนี้ จะมีอาคารจอดรถ สร้างขึ้นมาแทนที่จะให้คนอยู่อาศัย แต่ให้รถอาศัยชั่วคราวแทน

มันดูเท่ อย่างไรบอกไม่ถูก

ออกจากอาคารจอด คิดว่า พอแล้ว ไม่คุ้มกับค่าน้ำมันที่ขับรถเพื่อหาที่จอด เป้าหมายที่จอดลงเดินไปในห้างก็ไม่ได้มีสาระสำคัญอะไร ค่อยว่ากันอีกที หลังหาหมอฟันเสร็จ

แต่ เวลายังเหลือจะทำอย่างไรดี กินข้าวหรือหาอะไร รองท้องก่อนดีกว่า หลังจากหาหมอฟันแล้ว ดูท่าที น่าจะต้องถูกถอนอีกซี่ มันโยกมากแล้ว เกราฟันแล้วมันก็ไม่หาย ถ้าไม่กินอะไรไว้ก่อน ถอนฟันเสร็จ น่ากินอะไรไม่ได้ ปัญหาที่จะตามมาคือเนือย  แน่

ขณะขับรถเพื่อ จะไปร้านหนังสืออีกแหล่ง ก่อนถึงสี่แยกทางซ้ายมือไปโลตัส ขวามือเข้าเมืองทุ่งสง ขับรถเลนขวา เพื่อเลี้ยวขวา แต่มาคิดดู เรื่องกินสำคัญกว่า เลยเปลี่ยนเลนเข้าเลนซ้ายมุ่งหน้าไปยังโลตัส   วิ่งผ่านปั้มน้ำมัน ปตท.ขวา รถจอดเต็มไปหมด จอดกันแบบที่ว่า ใครนึกจะจอดตรงไหนก็จอด สงสัย ว่าเขามีงานหรือเทศกาลอะไร ทำไม เป็นแบบนั้น กับได้แต่ถอนหายใจ เพียงแค่ เพื่อความสบายอย่างเดียว มันทำให้คนเราเห็นแก่ตัว

มุ่งหน้าไปยังโลตัสอีกครั้ง ขณะจอดรถรอไฟแดงสี่แยกหนองหว้า เจอเด็กขายของ อายุน่า จะ 14 ปี เป็นเด็กผู้หญิง ดูท่าทางเพิ่งขายของ และน่ากำลังเรียนด้วยวันหยุดเลยออกมาขายของตามสี่แยก เห็นแล้ว สงสาร เข้าใจ ทุ่งสง กำลังจะกลายเป็นสังคมเมือง ถ้าสังเกตุให้ดี ทุ่งสงคือเมืองเศรษฐีใหม่ กับเมืองข้าราชการ เป็นจุดศูนย์กลางของรถไฟสมัยก่อน หากเดินทางมาจากเมืองกรุง หรือ ที่เขาเรียกว่า กทม.มาถึงทุ่งสง เป็นจุดแยกที่สามารถไปได้หลายจุด เช่น เข้านครศรีธรรมราช ตรงไปยังพัทลุง หรือเลี้ยวขวาเพื่อออกไป ตรังได้

มีการพัฒนาไปมาก ขณะจอดรถรอไฟแดง เพื่อจะเลี้ยวขวาไปยังโลตัส หากมองไปทางขวามือ จะเห็น โรงพยาบาลธนบุรี กรุงเทพ  ทางเลือกใหม่ สำหรับคนรวย และคนที่ซื้อประกันชีวิต แต่คนใช้ชีวิตธรรมดาแบบเรา อย่าหวังเข้าไป เคยเข้าไปครั้งเพราะขยะเข้าตา หากไป รพ.รัฐ กลัวจะช้า เพราะมันเคืองตามาก   กลับออกมาตัวเบา สองพันกว่าบาท

เข้าไปในโลตัส มีที่จอดเหลือเฟือ หาอะไรกินเสร็จ เดินเล่นสำรวจ ร้านค้าปิดไปมาก มีร้านขายของ 20 บาท ที่คนเข้าไปมาก นอกนั้น ในร้านไม่ค่อยมีคน  สวนอาหาร ปิดไปหลายร้าน  แต่ในความรู้สึกว่าคนไม่มากเท่าไร ดูเวลาแล้ว น่าจะไปหาหมอฟันก่อนเวลา เหมือนทุกครั้งดีกว่า แต่ครั้งนี้ น่าจะเร็วกว่าเดิมไปประมาณ ครี่งชม

ขับรถออกจากโลตัส ขณะออกมาเจอรถผู้หญิงขับ จอดเสียตรงปากทางออกพอ จนรถคันข้างหลังหากเป็นรถใหญ่ ไม่สามารถขับผ่านได้ เพราะมันเกือบจะติดกับที่กั้นรถ ขับรถเลยมานิดหนึ่ง คิดว่า จะลงไปช่วยเมื่อหาที่จอดรถเพื่อให้รถคันข้างหลังผ่านไปได้ มีรถตามหลังมา สักพักรถคันที่ตามหลังจอดลงไปช่วย เลยจอดรถชิดข้างทางแล้วลงไปช่วยเข็นรถให้

เป็นผู้หญิง ท่าทางลนลาน แต่ดูท่าทางแล้ว บอกอย่างไร ไม่ถูก เอาเป็นว่า ลงไปช่วยเข็นรถ เพื่อให้รถคันข้างหลังสามารถผ่านไปได้ แล้วก็ขับรถออกมา ผ่าน ปตท.ที่เคยสงสัยว่า ทำไมรถจอดมากผิดปกติ ปรากฏว่า มีตลาดนัดติดกับ ปั้ม ปตท.นั้น  เมื่อเข้าไปใกล้ ก็ยิ่งตกใจ เพราะจอดรถกันแบบที่ว่า ขอให้ได้จอดก่อน อย่างอื่นค่อยว่ากัน

ถึงร้านหมอฟัน นั่งไม่ถึง 10 นาที ก็ได้พบหมอฟันเลย คิดในใจว่าคิดถูก หากรอให้ตรงเวลาแปะหมอฟัน น่าจะต้องนั่งรอเรา อย่างน้อย 30 นาที เพราะที่ร้านหมอ ไม่มีลูกค้ามานั่งรอ แต่มาตามนัดที่หมอกำหนดให้ เลยทำให้หมดปัญหาคนมาแออัดอยู่ในร้าน

เสร็จจาก หมอฟัน รู้สึกชาไปทั้งปาก น่ายาชา ยังไม่หมดฤทธิ์ ออกมาสหไทยอีกครั้ง รถน่าจะหมดแล้วเพราะดูเวลาแล้ว เกือบ 5 โมงเย็นแล้ว แต่ผิดคาด รถยังเต็มไปหมด แต่ครั้งนี้ ยังพอหาที่จอดรถได้

เข้าร้านขายหนังสือ มีหลายเล่มที่น่าสนใจ แต่หากซื้อมากหมายถึงเงินออกจากกระเป๋ามาก ก็เลือกหนังสือที่เล่มหนาหน่อยเพื่อให้อ่านได้ยาว และอยากจะดูว่า คนที่เขียนหนังสือได้ยาว เขามีการวางการเขียนไว้อย่างไร

การอ่านหนังสือ หรือการเลือกซื้อหนังสือ เป้าหมายของการอ่านหนังสือ สำหรับคนอื่นไม่รู้ แต่ส่วนตัวแล้ว อ่านหนังสือไม่ได้ซื้อมาเพื่ออ่านเนื้อหาใจความในหนังสือ แต่ เมื่อซื้อหนังสือแล้ว ส่วนมากจะแยกความคิดออกเป็นส่วนๆๆ เช่น อ่านในเนื้อหา ดูการเขียนหรือการแปลว่า เขาแปลอย่างไร การวางหัวข้อเรื่อง โครงสร้างของหนังสือ การบรรยาย ยิ่งหนังสือยาวแล้ว จะอ่านเนื้อหามาก ดูว่าเขาบรรยายอย่างไร แล้วสรุปว่าหนังสือเล่มนั้นมีเนื้อหาจริง ๆๆ เท่าไร คุ้มไหมกับที่เราเสียเงินเพื่อซื้อมันมา

ดูว่า คนเขียนคือใคร สำนักพิมพ์ไหน  สำนักพิมพ์ก็สำคัญ งานพิมพ์หนังสือออกมา ส่วนมากคิดว่า คนที่คิดว่าจะให้หนังสือไหนพิมพ์ออกมาขาย น่าจะอยู่ที่บรรณาธิการ หากบรรณาธิการ เป็นคนเก่งหนังสือ สำนักพิมพ์นั้นมักจะมีหนังสือดีๆๆ ออกมามาก

ดูเวลา 21.14 น.  02/07/2022 น่าจะดูก่อน เหมือนเดิม อ่านหนังสือนิด