พัทลุงเมืองน่าอยู่  สถานีขนส่งพัทลุง

ขับรถเข้าสถานีขนส่งพัดลุง รู้สึกแปลกและตกใจมาก มันไม่น่าเชื่อว่าจะเห็นภาพแบบนั้น เมื่อก่อนหากมาสถานีขนส่งพัดลุง  สิ่งแรกที่ต้องคิด  เมื่อมาถึง จะหาที่จอดรถ  ไม่มีที่จอดรถ ต้องวนหาที่จอด บางทีก็ไปซ้อนคัน บางทีก็ไปจอดที่จอดพักรถรอคิวของรถตู้

แต่วันนี้ มีรถจอดอยู่แค่หนึ่งคันเท่านั้น

ลักษณะของสถานีขนส่ง จะเป็นอาคารรูปวงรีหลังเดียว แต่แบ่งพื้นที่ออกเป็น 3 ส่วน ส่วนแรกที่เจอจะเป็นอากาศมีผนัง ภายในบริเวณนั้น ใช้สำหรับเป็นห้องขายตั่วให้ผู้เดินสารที่เดินทางไปยังเป้าหมายปลายทาง ถัดจากนั้นเป็นพื้นที่โล่ง ใช้สำหรับผู้โดยสารนั่งรอรถ และเพื่อขึ้นรถ ลักษณะเป็นชานชลาให้รถโดยสารมาจอด หากขับรถเข้าไปจะเจอที่จอดรถขนาดใหญ่วิ่งเส้นทางใกลๆๆ จำพวกรถทัวร์ ส่วนชานชลาอีกฝั่งเป็นที่จอดรถตู้ และรถเมล์เล็ก   ถัดจากที่นั่งรอรถโดยสาร จะเป็นร้านขาย ของ และห้องน้ำสำหรับผู้โดยสาร

ภายในอาคารที่รอรถโดยสาร มีผู้โดยสาร มานั่งอยู่ประมาณ 2 -3 คน เมื่อขับรถอ้อมอาคารเพื่อหาที่จอด เหลือบไปมองร้านค้า ที่เคยคึกคัก ตอนนี้ ร้านปิดหมดทุกร้าน

สงสาร คนที่ทำอาชีพตรงนั้น

ความสงสัยต่างๆๆ ที่เคยสงสัยว่า ทำไม น้ำมันแพง แต่รถบนถนนไม่ลดเลย ขนาดวันนี้ เป็นวันอาทิตย์ ปกติรถน่าจะน้อย แต่ยังมากผิดปกติ วันนี้ ขับรถมาสถานีขนส่งพัทลุง ความสงสัยดังกล่าว ได้รับคำตอบเรียบร้อย

คำว่า โควิด และการจัดการที่ง่ายที่สุดคือรถโดยสาร ไม่วิ่ง เมื่อรถโดยสารไม่วิ่ง คนที่จำเป็ต้องเดินทาง บางทีเพื่อความประหยัดก็ทำไม่ได้ จำเป็นต้องเดินทาง เลยต้องใช้รถส่วนตัว เมื่อใช้รถสวนตัวแม้ว่า น้ำมันจะแพงขนาดไหน ก็จำเป็นต้องยอม ในความคิดของตัวอันมีความรู้อันน้อยนิด มาคิดย้อนกลับ แบบคนไม่ได้มีอคติ แต่มันอดคิดไม่ได้ว่า ใครจะได้ประโยชน์จากตรงนี้  และน่าจะเป็นคนกลุ่มน้อย

น้ำมันแพง หากระบบขนส่งดีๆๆ  คงจะไม่มีใครยอมขับรถส่วนตัวเพื่อเติมน้ำมันแพง หากคิดราคาน้ำมัน กับค่าโดยสาร มันแตกต่างกันมาก

ใน แง่หนึ่ง เมื่อระบบขนส่ง มันไม่สร้างความคล่องตัวในการทำงาน อย่างเช่น จะไปทำงานที่ไหน ก็ได้สักแห่ง ระยะเวลาในการเดินทางประมาณ 1 ชม แต่ดันพลาดรถโดยสารที่มาตามใจฉัน ไม่มีเวลาตายตัวแน่นั้น นั้นหมายถึงว่า หากพลาดรถคันแรก ต้องรอคันต่อมาอีกบางที ในห้วงที่รอรถ  ดูเวลาแล้ว หากขับรถส่วนตัว เผลอๆๆ ถึงแล้วระหว่างที่รอรถอยู่นั้น

ที่เขียนมันเป็นความรู้สึกส่วนตัว รู้สึกว่า มีคนกลุ่มหนึ่งกำลังเจอปัญหา รายได้ไม่มี แต่กลับต้องมาเพิ่มรายจ่ายในบางส่วน

ป้ายที่หากมองคือคำเตือน แต่ หากมองมุมกลับ มันคือ…

ก่อนจะเข้าสถานีขนส่ง ถ้าจำไม่ผิด จากถนนสายเอเซีย ถนนสายหลัก ก่อนจะเข้าสถานีขนส่ง จะเป็นสี่แยก หากจะเข้าขนส่งก็ต้องเลี้ยวซ้าย เพื่อจะเข้าสถานีขนส่ง หากขับต่อไปจะเป็นเส้นทางไปหาดใหญ่   จะมีป้ายเตือนก่อนถึงสี่แยก เตือนว่า สี่แยกนี้ มีกล้องวงจรปิดเพื่อจับผิดคนที่ฝ่าไฟแดง

ดูเผินๆๆ เหมือนกับเป็นคำเตือนว่า อย่าฝ่าไฟแดงนะ มีคนมองอยู่ และอาจจะถูกใบสั่งได้ หากมีการจับภาพได้ว่าคุณขับรถฝ่าไฟแดง ผ่านทางกล้องวงจรปิด

หากอ่านแล้วผ่านเลยไปไม่คิดอะไร แค่คิดว่าดีนะ ที่มีคำเตือน จะได้รู้ว่ามีกล้องวงจรปิด จะได้ระวังไม่ฝ่าไฟแดง

แต่หากอ่านแล้วคิดอีกที  มันก็แปลกๆๆ เหมือนกับจะบอกว่า คนที่ขับสัญจรบนถนนสายหลักเส้นนี้ เมื่อมาถึงสี่แยกนี้ หรือสี่แยกอื่น  มักจะชอบฝ่าไฟแดง โดยไม่สนใจกฏที่สังคมหรือ กม.สร้างขึ้น  แม้จะห้ามจะบอก ก็ไม่ปฎิบัติ  และไม่กลัว หากไม่มีตำรวจอยู่ ก็จะฝ่าฝืนกฏนี้ เป็นเรื่องปกติ

มาบอกมุมอีกมุม มันแสดงให้เห็นถึง สิ่งที่น่ากังวล เพราะมันเกี่ยวเนื่องกับจิตสำนึกภายในใจของคน

แสดงว่า คนขาดวินัยมากขึ้น ที่สำคัญคือไม่มีจิตสำนึกต่อสังคม  โดยแสดงพฤติการณ์ผ่านขณะขับรถ   ทางแก้ที่ดีและถาวร คือต้องกลับมาทบทวน และคิดแล้วว่า ทำไมคนขาดวินัย ทำอย่างไรให้สร้างจิตสำนึกให้เขา  ทำอย่างไร ผู้ที่ขับรถสัญญจร แม้เวลานั้นจะเป็นเวลาเที่ยงคืน บนถนนแทบจะไม่มีรถแล้ว หรือไม่เลย  คนขับรถเมื่อมาเจอไฟแดง ก็ไม่ยอมฝ่าไฟแดง ยังคงรอไปเขียว เพื่อเคลื่อนตัวรถเมื่อสัญญาณไฟเขียวได้ปรากฏขึ้น   เพราะสิ่งนั้นแสดงว่า มันเกิดจากจิตสำนึกในตัวเอง แล้วแสดงออกมาทางการกระทำว่า  เขามีวินัย  แม้ว่าจะไม่มีใครเห็น แต่ตัวเขาเองเขารู้ดีว่า การฝ่าไฟแดงคือการผิดกฏ ที่สังคมได้กำหนดขึ้นมา

แล้วแต่มุมมอง ความคิด แต่ในส่วนตัว มันเริ่มแอะใจเมื่อเห็นป้ายนั้น แม้จะเป็นป้ายคำเตือนเพื่อบอก แต่คำเตือน มันสะท้อนให้เห็นพฤติกรรมของบุคคลว่า มีการกระทำแบบนั้น จึงได้ปรากฏคำเตือนขึ้น

เดินทางไป เทสโก้ โลตัส

ใช่ครับ เทสโก้ โลตัส แต่ตอนนี้ ได้เปลี่ยนโลโก้ไหม่ เป็น  Lotus’s  ตัดคำว่า Tesco ออกพร้อมใช้สีโทนพาสเทลให้ดูเข้าถึงง่ายขึ้น หลังกลับมาอยู่ในอ้อมอก ‘อาณาจักรซีพี’

ให้เป็นความรู้เผื่อใคร ใครยังไม่ทราบ

ช่วงปีปลายที่ผ่านมา ‘ซีพี ออลล์’ ได้เข้าซื้อกิจการ “เทสโก้ โลตัส” ในไทยและมาเลเซีย เปลี่ยนมือเจ้าของจากอังกฤษกลับมาสู่มือคนไทยอีกครั้ง ชนะดีลประมูลไปด้วยมูลค่ากว่า 3.3 เเสนล้านบาท

ทั้งนี้ หลังจากการควบรวมกิจการ ‘เทสโก้ โลตัส’ เสร็จสิ้น จะทำให้เครือซีพี ของตระกูลเจียวรนนท์ มีเครือข่ายธุรกิจค้าปลีก–ค้าส่งมากที่สุดในประเทศไทย

โดยมีร้านสะดวกซื้อเซเว่น-อีเลฟเว่น 12,089 สาขา แม็คโคร 136 สาขา ซีพีเฟรชมาร์ท 400 สาขา ซูเปอร์มาร์เก็ต ซีพี เฟรช 1 สาขา เเละหากรวมกับเทสโก้ โลตัสที่มีอีก 2,046 สาขา จะทำให้เครือซีพีมีจำนวนสาขาร้านค้าปลีกรวมกันประมาณ 14,312 แห่งทั่วประเทศไทย

ก็ดีใจกับคนไทยด้วย ……..

และได้ข่าวล่าสุดว่า TRUE ควบรวม DTAC ก็ดีใจด้วยกับคนไทยเช่นกัน …..

ขณะขับรถออกจากสถานีขนส่ง  เมื่อเลี้ยวซ้ายขึ้นถนนสายเอเซีย ขับรถไปนิดหนึ่งก็จะเจอกับ lotus ขวามือ  หากจะไปที่ดังกล่าว ก็ต้องไปกลับรถ ข้างหน้าไม่ใกล  เมื่อก่อนรถมาก กว่าจะกลับรถได้แต่ละครั้งลำบากมาก ต่อไป น่าจะสบายขึ้นเพราะเขากำลังลงทุน ทำที่กลับรถโดยให้ลอดใต้สะพาน ถนนเดิมถูกยกระดับให้สูงขั้นจากถนนธรรมดาเป็นสะพาน และใต้สะพานก็เป็นที่กลับรถ ห่างจาก โลตัสไม่ใกล กำลังสวยพอดี เมื่อกลับรถแล้วตีรถเข้าทางซ้ายได้ เพื่อเข้าโลตัส ได้พอดี  ไม่กระชั้นชิดมากเกินไป ทำให้เข้าโลตัสได้สะดวกขึ้น

แต่ก็ให้ระวังให้ดี ก่อนจะเข้าโลตัส เขาจะสร้างเส้นทางใหม จะต้องตีเข้าทางซ้ายก่อน หากขับตรงไปจะเข้าโลตัสไม่ได้  แต่มันสะดวกขึ้นในการเข้าและออกจากโลตัส

พัทลุง มีห้างสรรพสินค้า แค่โลตัสห้างเดียว คนก็เลยค่อนข้างมาก ไม่เหมือนนคร ตอนนี้มีห้างครบเกือบทุกห้าง

คนพัทลุง เป็นคนน่ารัก ไม่เคยวางมาดเหมือนคนนคร ชีวิตเขาดูเรียบง่าย ไม่มีท่าทีเสแสร้ง  รถก็จอดเป็นระเบียบดี  เมื่อเข้าถึงลานจอดรถก็หาที่จอด พบที่ว่าง มี couper จอดซะด้วย 1 คน

เดินเข้าห้าง พอกับน้องคนหนึ่งยกมือไหว้ ก็งง ว่าใครใหว้ เพราะเขาใส่แมสและสวมหมวก พอก้มดูป้ายชื่อ ปรากฏว่าเป็นน้องที่เคยทำงานด้วยกันมาก่อน ตอนนี้ เขาอยู่พัทลุง ก็ยืนคุยกันถามสารทุกข์ สุกดิบ เริ่มร้อน ก็ขอตัวเข้าในห้าง

หิว ก็เลยตรงไปยังซุ้มขายอาหาร  ซื้อการ์ดแลกเงิน ที่จริงไม่ต้องบอกก็ได้ เพราะรู้อยู่แล้ว ว่า ต้องซื้อการ์ดแลกเงิน แต่ครั้งนี้มันแปลก ตั้งแต่เปลี่ยนโลโก้ใหม่ คนแลกบัตรซึ่งนั่งแบบหมดอาลัยตัวเอง เห็นแล้วรู้สึกสงสารนิดๆๆ  น่าจะเป็นเพราะว่า เขาไม่มีทางเลิก เลยมานั่งทำงานตรงนี้  บอกมาแต่ก็ไม่ค่อยได้ยิน จนต้องถามซ้ำว่าที่เขาพูดคืออะไร

เขาบอกว่า ที่แลกบัตร 100 นั้น สามารถใช้ได้แค่ 90 บาท เท่านั้น อีก 10 บาท เป็นเงินค่าประกันบัตรหรือการ์ดนั้น  เพื่อเป็นการบอกว่า ถ้าคุณเอาบัตรนั้นไป เท่ากับว่าคุณต้องเสียเงินไปแล้ว 10 บาท

ไม่สงสัยเลยว่า ทำไมเขารวย เก็บทุกเม็ดจริงๆๆ

ซัดมาดคนพอได้

กินข้าวเสร็จ นึกขึ้นมาได้ว่า ในห้างมีร้านหนังสือ แต่หากอิ่มแล้วไปยืนหาหนังสือ น่าจะอีดอัด เลยวางแผนใหม่ ไหนๆๆ เข้าเมืองแล้ว ปกติ อยู่แต่ในสวนในไร่ บ้านนอกคอกนา แต่งตัวสกปรก เหงื่อไหวใคลย้อยทุกวัน น่าจะไปนั่งกินกาแฟก่อน จำได้ว่ามีร้านขายกาแฟของ SOUTHERN COFFEE อยู่ร้านหนึ่ง

เดินเข้าร้านกาแฟ ดูท่าทางแม่ค้าดีใจ เพราะตอนนั่งกินกาแฟในร้าน ประมาณ ครึ่ง ชม.ไม่มีคนเข้ามานั่งเลย   นั่งคนเดียวทั้งร้าน เลยให้แม่ค้าคิดราคาก่อน ปรากฏว่า แพงกว่าเดิมจากที่กินปกติ

นั่งกินกาแฟ พลางนั่งคิดพลาง ว่าเรานี้โชคดีจริงๆๆ ที่เกิดมาเป็นคนบ้านนอก ตอนนี้เช้าในเมือง นั่งซัดมาด แทบไม่มีคนรู้เลยว่า ให้ที่มานั่งกินกาแฟคนเดียว การแต่งกายก็คนในเมืองชัดๆๆ  แต่จริงๆๆ แล้วเขาคนนั้นคือคนบ้านนอก ที่ปกติอยู่แต่ในสวน

ที่ว่าโชคดี เพราะเราสามารถอยู่ได้ทุกสถานการณ์ หากสภาพร่างกายของเราไม่คุ้นชินกับการทำสวน ทำกิจกรรมกลางแจ้ง กินกาแฟเสร็จ เราก็ใช้ชีวิตที่ติดสบาย แต่นี่

หลังจากออกจากร้านกาแฟ ออกจากในเมือง ออกจากโลตัส เราสามารถปรับชีวิตของเราไปอยู่ในสถานะใหม่ได้ทันที โดยที่เราเลือกได้ว่า เราจะใช้ชีวิตแบบไหน

หากเราจะใช้ชีวิต วางมาด ซัดท่าเป็นคนในเมืองเราก็ได้ ถ้ามีเงิน แต่เราจะกลับไปใช้ชีวิต แบบลูกทุ่ง ชาวไร ชาวสวนเราก็ทำได้

เรามีทางเลือกของเรา มันคือปลาสองน้ำ

ตกใจร้านหนังสือ

เดินเข้าร้านหนังสือ เส้งโห้  ร้านหนังสือนี้ มีไม่กี่แห่ง  ที่จำได้มีที่โลตัสทุ่งสงด้วย ตามประวัติร้านนี้ เริ่มเปิดครั้งแรกที่ภูเก็ต ต่อมาได้ขยายสาขา

ในความรู้สึกส่วนตัวหนังสือค่อนข้างจะดี หลากหลาย มีคุณภาพ แต่มาเจอร้านวันนี้ แล้วตกใจ เจอหน้าพนักงาน ก็ดูเหมือนกับหมดอาลัยตายอยากเช่นกัน และในร้านมีกองหนังสือที่อยู่ในลังไม่ได้รื้อออกมาวาง เต็มไปหมด หันไปดูพนักงานอีกครั้ง เพราะได้ยินเสียงจากมือถือ ปรากฏว่า พนักงานก็ก้มหน้าก้มตาดูมือถือ

เดินดูหนังสือ รู้สึกว่าการวางหนังสือ จะไม่ค่อยดี เพราะพื้นที่แคบ เวลาจะดูชื่อหนังสือต้องตะแคงคอตลอด เพราะต้องดูจากสันปกอย่างเดียว

ขณะดูหนังสือได้ยินเสียงแปลก สงสัย เลยไปดู ขณะเดินได้ยินชัดเลย ปรากฏว่าพื้นหรือแผ่นกระเบื่องที่ปู มันหลุดออกมาเหมือนกับว่ามีโพลงอยู่ข้างล่าง

หาซื้อหนังสือได้ สองสามเล่ม (มาเล่าต่อ ดูเวลาแล้ว 21.23 ) เอาเรื่องอื่นก่อนนิด

ขับรถกลับบ้าน ได้แนวคิด ที่คิดไม่ถึง

หลังจากที่มีโอกาสได้เปิดหูเปิดตา

ขับรถกับบ้านมาเอะใจ เพราะตอนเปลี่ยนอาชีพ อยากทำหลายๆๆ อย่าง แต่ลืมนึกไปว่า ที่ผ่านมา เราผูกติดกับงานต่างๆๆ มาก จนแทบไม่มีเวลาให้กับตนเอง ในการพัก หรือท่องเที่ยว หากเราลงทุนทำงาน ที่มันเหมือนเดิมอีก ชีวิตก็คงจะเหมือนเดิมอีก

ต้นทุนที่เขาให้เราจ่ายแต่ละวันตอนนี้ ก็มากกว่าค่าแรงขั้นต่ำ เกือบ 4 เท่าแล้ว

ทำไม เราจะต้องเอาเวลาไปผูกมันให้ตัวเองติดอยู่กับงานบางงาน

น่าจะทำงานที่ไม่ผูกติดกับสถานที่ นึกจะไปไหนก็ได้ไป นึกจะทำอะไรก็ได้ทำ แต่ทำเพื่อให้มีกิจกรรม เพื่อให้ตนเองสนุก หากมีรายได้เข้ามาก็ถือว่าเป็นกำไร

ขอบคุณที่ได้ออกมาเที่ยวเล่น ปล่อยให้ชีวิตว่างเปล่า หนึ่งวัน ทำให้เราได้คิด

21.32   25 June 2022 พอก่อนวันนี้ ขอเวลาอ่านหนังสือนิด หากว่าง จะกลับมาปรับแต่งให้เข้าที่เข้าทางใหม่อีกครั้ง