แก้ปัญหาไฟล์ wp-config.php

ตอนเช้าเปิดคอมพิวเตอร์ขึ้นมาเพื่ออัพเดทเว็บไซต์  แก้ไขบทความเก่าๆๆ ที่มีความยาวของบทความค่อนข้างยาว   ขณะบันทึก Elementer  แจ้งว่า  Server error   500 Internal Server Error  เป็นอยู่บ่อยหลายครั้ง จนรำคาญ ต้องเสียเวลากดเพื่อสั่ง Update บทความหลายครั้ง

เมื่อก่อนอาการแบบเคยพบเจอบ่อย สมัยเช่าพื้นที่ของ Hosting ในเมืองไทย  เมื่อเจอปัญหาได้ประสานไปยังผู้ให้บริการให้เช่าพื้นที่หรือโอสติ้ง  แต่ปัญหาดังกล่าว ไม่สามารถแก้ได้   ตัดสินใจโยกมาไว้ที่ DigitalOcean พื้นที่ที่เช่าใหม่นี้ เราสามารถจัดการพื้นที่ได้เหมือนกับว่าเป็นเครื่องคอมพิวเตอร์เครื่องหนึ่งของเราเอง   การสงโปรแกรมต่างๆๆๆ ไม่ว่า จะเป็น Apache,MySQL,PHP เราสามารถแก้ไขจัดการได้เองหมด หลังจากนั้นไม่เคยเจอปัญหาดังกล่าวอีกเลย

ในตอนเช้านี้  เจอปัญหาแบบเดิมอีก  ว่าแล้วก็หาข้อมูลเพื่อที่จะแก้ไข มีคำแนะนำต่างๆๆ มากมายจากกูรู สุดท้ายในเจอในเว็บหนึ่งบอกว่า ทางที่ดีที่สุดคือตรวจ error ที่ไฟล์ log  นึกขึ้นได้ว่าตอนนี้ เราสามารถปรับแต่งค่าได้เองหมดแล้ว เลยใช้วิธีการคุมผ่านทาง Launch Droplet console แม้ว่ามันจะช้าไปสักนิดตอนเข้าทำงานผ่านทางนั้น แต่ ในเครื่องคอมพิวเตอร์ตัวที่ทำงานขณะ ไม่สามารถเข้าไปคุมผ่าน putty  ได้   ในเครื่องคอมพิวเตอร์นั้นไม่มี SSH Key สำหรับเข้าคุมระบบผ่านทาง Console ของ DigitalOcean นั้นคือข้อดีและความปลอดภัยดีกว่าเราเข้าผ่าน Username passwd

คำสั่งแรกที่ใช้แล้วรู้ปัญหาทันทึ    นั้นคือคำสั่ง

tail -f /var/log/apache2/error.log

ผลปรากฏว่า Apache แจ้งมาว่า

Constant WP_MEMORY_LIMIT already defined in /var/www/knup/wp-config.php และยังบอกเพิ่มเติมว่า มีปัญหาในแถวที่ 87

นั้นคือปัญหาที่เจอเลย  และปัญหาดังกล่าวอยู่ในไฟล์ที่บอกมาและบอกหมายเลขแถวมาเรียบร้อน

ลองค้นหาในอินเตอร์เน็ตดูวิธีแก้ แต่หาได้น้อยมาก เมื่อน้อยแบบนั้นแสดงว่าปัญหาดังกล่าวไม่มีคนเจอมาก เลยไม่ค่อยมีใครถามถึงกัน

ว่าแล้วเข้าไปแก้ไขไฟล์ดังกล่าวจนเสร็จ ลองสั่งรีสตาร์ท Apache2 ปรากฏว่าเรียบร้อย ใช้งานได้ปกติ

นั้นแหละผลดีของการจัดการทั้งหมดด้วยตนเอง อย่างเมื่อก่อนตอนเช่าโอสติ้ง มีปัญหาไม่สามารถเข้าแก้ไขเองได้ ทั้งที่รู้ว่าปัญหามันเกิดจากอะไร เหมือนกับว่าเราหายใจด้วยจมูกคนอื่นตลอดเวลา ที่สำคัญคือเราไม่ได้พัฒนาตัวเองเลย มีปัญหาแล้วต้องส่งให้เขาแก้ตลอด บางครั้งเขาแก้ไม่ได้ จะไปบอกเขามากมันน่าเกลียด กับอีกอย่าง หากเข้าแก้ มันจะมีปัญหากระทบทั้งระบบ เพราะใน Server ตัวเดียวแต่มีการแชร์เว็บไซต์กันหลายเว็บไซต์

ในขั้นตอนที่ผ่านมาคือการแก้ โดยเพิ่มขีดความสามารถในการใช้หน่วยความจำเพิมขึ้น นั้นหมายถึงว่า ต้องมีการใช้งานของแรมมากขึ้น หากแต่ละ เว็บไซต์มีการใช้งานมาก เช่นอัพโหลดหรือทำอะไร ปัญหามันย่อมจะตามมา

แต่ ในกรณีที่ใช้พื้นที่ของ DigitalOcean มันไม่มีปัญหากระทบไปยังคนอื่นด้วย เพราะเขามีการจำลองคอมพิวเตอร์มาให้เราตามจำนวน Ram CPU พื้นที่ตามงบของเรา เมื่อเราทำเสร็จ จริงอยู่ว่าเราอาจจะใช้ทรัพยากรร่วมกับคนอื่น เพราะมีการจำลงคอมพิวเตอร์มาให้เราอีกตัว แต่ทรัพยากรด้านอื่นไม่แชร์ร่วมกับคนอื่น

บทความนี้ กว่าจะเขียนได้เขียนเสร็จ มีปํญหาหลายเรื่อง เรื่องแรกไฟฟ้าดับ ที่เขียนไว้ไม่ได้บันทึกหมด เรื่องต่อมา ตอนเย็นไปใช้คอมพิวเตอรือีกเครื่อง ลืมบันทึก เนื้อหาหมดเช่นกัน  นั้นเป็นเพราะว่าน่าจะเกิดจากไม่มีสมาธิ วันนี้มีภารกิจมากไปนิด

ปัญหาเกิดขึ้นในตอนเช้า แต่ว่า แก้ไม่ทัน  เนื่องจากวันนีมีแปลนเข้าสวนตอนเช้า คิดว่าประมาณ 9 โมงจะเดินทางไปสวนใหญ่ พอมาเจอปัญหาตอนเขียนเว็บไซต์หลังจากที่ตื่นนอนแล้ว ดูเวลาแล้วไม่น่าจะทัน ลองแก้แล้วแต่ ด้วยความรีบและอะไรหลายอย่างปรากฏว่ามันแก้ไม่ได้ ทั้งที่ไม่ใช่เรื่องยากอะไรเลย

ตอนเช้าเลยตัดสินใจเข้าสวนใหญ่ แต่กว่าจะถึงสวน ต้องผ่านเส้นทางอันแสนจะลำบากนิดหน่อย เลยต้องพักเตรียมตัวเตรียมใจ นั่งชิวๆๆ กับรรยากาศกาแฟ แถวบ้านนอกนิดหน่อย เพื่อเสริมกำลังในการออกไปลุยงานสวนสำหรับเช้านี้

 

ไม่เข้าใจเหมือนกันทำไมต้องกินกาแฟ ในความคิดของตัวเอง มันมีส่วนช่วยในด้านกระปรี้กระเปร่า จริง แต่ในความเป็นจริงส่วนลึกๆๆ น่าจะเป็นช่วงที่เราได้พักอยู่กับตัวเอง นั่งคิด นั่งทบทวน โดยกินของอะไรบางอย่างที่ทำให้เราสามารถนั่งได้นาน หากกินข้าว พออิ่มแล้วกินไม่ลง แต่พอกินกาแฟ มันนั่งกินได้นานๆๆ

นั้นน่าจะเป็นเหตุผลหนึ่งมากกว่าที่คนเราชอบกินกาแฟ

แต่.. ในบางเวลา ในบางที่รู้สึกตกใจเหมือนกัน  บางคนมาซื้อเป็น 100-200 บาท แล้วหิ้วแค่กาแฟไป บางทีอาจจะไม่ใช่กาแฟ แต่เป็นอย่างอื่น

หากเรามองไปแล้วมันรู้สึกแพงมาก วันละ 100 เดือนละ 3000 กว่าบาท แต่อย่างว่าความชอบของแต่ละคนไม่เหมือนกัน บางที เขาทำแล้วเขามีความสุขที่ได้ทำ มันก็คุ้มค่ากับเขาแล้ว แม้บางคนจะว่าสิ้นเปลือง หรืออะไรก็ตาม ตามที่เขายกคำพูดมา ในส่วนตัวแล้วแค่ตกใจ แค่นั้น แต่คิดว่า เขามีความสุขของเขา และคิดว่าเขาคำนวนแล้วว่าชีวิตเขาไม่เดือนร้อน

มันคุ้มค่ากับที่เขาได้ทำลงไป

กินกาแฟเสร็จเดินทางต่อ

 

บรรยากาศสวย แวะถ่ายภาพเก็บไว้สักหน่อย  เส้นทางที่ไปนี้ เป็นเส้นทางสายรอง โดยปกติ จะมีอีกเส้นทางหนึ่งที่เดินทางสะดวกกว่า คือเส้นทางสายเอเซีย เป็นเส้นทาง 4 เลน อย่างดี แต่ไม่ชอบไป เพราะบรรยากาศมันผิดกัน เส้นทางนี้แม้ว่ามันเป็นเส้นทางขรุขระ แต่ ตอนเราขับรถผ่าน มันจะมีท้องนา สวนยาง และมีธรรมชาติหลายสิ่งหลายอย่าง ได้เจอหน้าผู้คน ได้ทักทายกัน ไม่ต้องเร่งรีบ ไปเรื่อยๆๆ ฟังเพลงชมบรรยายกาศ

หากไปเส้นทางสายเอเชีย จะไม่มีบรรยกาศดังกล่าว ต้องขับรถอย่างระมัดระวัง สิบล้อวิ่งกันมากมาย รถแต่ละค้นก็วิ่งเร็วมาก น่าว่าจะรีบไปทำภารกิจ

สิ่งที่เห็นแตกต่างได้ชัดเจนที่สุดระหว่างสองเส้นทางนั้นอย่างที่กล่าวมาแล้ว  เส้นทางหนึ่งแม้จะไม่ราบเรียบ ไม่สบาย แต่มันมีความสุขไม่ต้องเร่งรีบ อีกเส้นทางมันราบเรียบ แต่ไม่มีความสุข มีแต่ความเร่งรีบแข่งกันกัน

การตัดสินใจ ส่วนมากมันจะเป็นไปโดยอัติโนมัติ เมื่อถึงทางแยกเพื่อเข้าเส้นทางย่อย การตัดสินใจมักจะตัดสินใจโดยอัตโนมัติ ในจิตใจ มันบอกแล้วว่าชอบ สมองเลยสั่งการทันที โดยไม่ต้องคิดอะไร

มันคล้ายกับชีวิตคนนั้นแหละ บางทีรีบเพื่อที่จะไปให้ถึงเป้าหมาย แต่ บางทีพอถึงเป้าหมาย มันไม่มีอะไรจะทำ เพราะไปถึงเป้าหมายแล้ว จะเกิดความรู้สึก ธรรมดาทันที บางคนแทบหมดไฟเลย เพราะมาถึงจุดเป้าหมายแล้วไม่รู้จะทำอะไรต่อ แต่ หากเรากำลังเดินทางไปยังเป้าหมาย ให้เราลดความเร็ว ลดความเร่งรีบ แล้วมีความสุขกับสองข้างทางแบบที่เราไปสายย่อย ชีวิตในระหว่างเดินทางน่าจะได้อะไรมาอีกมากมาย