พักผ่อน

กรมอุตุนิยมแจ้งฝนตกหนัก

ลงจากบ้านตื่นเช้าวันนี้ ฝนลงโปรยปราย แต่สักพักก็หายไป แหงนหน้าดูท้องฟ้า ไม่มีเค้าฝนแม้แต่นิดเดียว หรือว่า ที่เขาพยากรณ์อากาศ ที่ดูผ่านสื่อโซเชียลจะผิดพลาด แต่ก็เตรียมตัวไว้ก่อน เก็บของในขนำไปไว้บ้านหลังข้างหน้า ทำภารกิจส่วนตัว มานั่งขนำกินกาแฟ เพื่อวางแผนชีวิตในวันนี้ ว่าจะเดินทางไปทางไหนต่อ ทำอะไร เป็นเรื่องที่คิดปกติทุกวัน

หากพยากรณ์ว่า ฝนตก น่าจะทำกิจกรรมนอกบ้านไม่ได้ มันก็ทำได้แต่ ขัดใจ ทำได้นิดหน่อยก็ต้องหยุด หากทำแล้วไม่จริงจังอย่าทำดีกว่า  นั่งคิดวางแผน แล้วทำเหมือนเดิมอีกอย่าง เปิดเฟส 5 นาที ปิด เตรียมตัวทำภารกิจ น่าจะเขียนบทความอากาศไม่ร้อน ท่าทางน่าจะเขียนได้มาก

บางคนอ่านแล้วงง ที่ว่าทำเหมือนเดิมแล้วเปิดเฟส 5 นาทีแล้วปิด ปกติแล้วคนดูเฟสมักจะดูนาน

ความรู้สึกมันเปลี่ยนไป เมื่อก่อน ดูเฟส ความหมายเดียว ดูเพื่อฆ่าเวลา ทั้งๆๆ ที่ไม่รู้ฆ่ามันทำไม เสียดายเวลา เอาเวลาที่ฆ่าทิ้งไปทำอย่างอื่นได้น่าจะมาก แต่ตอนนั้นไม่เปลี่ยนอาชีพ สะกดได้คำว่าเดียว ว่า รอคำสั่ง แม้ว่าจะว่าง แต่มันคือไม่ว่าง หากลงมือทำเปลี่ยนผ่านทำอะไรสักอย่าง เกิดมางานใหม่เข้ามามันหลายเรื่อง ต้องเปลี่ยนผ้า ต้องอาบน้ำ ต้องเตรียมตัว ยิ่งมาอยู่หน่วยงานใหม่ ที่สั่งการเหมือนไม้หลักปักขี้เลน

สั่งอย่างนี้ สักพักเปลี่ยน สั่งอืก เปลี่ยนอีก เลื่อนบ้าง เร็วขึ้นบ้าง มันทำให้เห็นประสิทธิภาพขององค์กร การคำนึงถึงผู้ปฎิบัติ ว่า เขาให้เกียรติหรือคำนึงถึงผู้ปฎิบัติหรือไม่ หากไม่คำนึงถึงผู้ปฎิบัติ ก็สั่งแบบนึกอยากสั่งอะไรก็สั่ง ถือว่ามีอำนาจสั่งการได้ แต่มันเป็นหรือมีผลกระทบต่อผู้ปฎิบัติในการวางแผนการทำงาน วางแผนการดำเนินชีวิต ประสิทธิภาพการทำงานลดลง เพราะไม่สามารถวางแผนงาน หรือคิดอะไรนอกเหนือจากรอคำสั่งได้

มันก็เลยเกิดที่มาของคำว่า ดูเฟส ฆ่าเวลา  ให้ทิ้งไปเปล่า

แต่ตอนนี้ มันไม่ใช่แล้ว การดูเฟส เพื่อฆ่าเวลา ไม่มีความหมายเสียแล้ว เลยปรับเปลี่ยนเป็นเอาเวลานั้นกลับคืนมาโดยไม่ดูเฟสแทน

กับมันจะช่วยให้เราเปรียบเทียบ เปิดเฟสปับ ไม่เห็นมีอะไรเลย มีแต่คนนั้นถ่ายรูปส่งมา คนนี้ขายของ คนนั้นยิงแอด บริษัทนี้ วางแผน โปรโมทนักร้อง AI จัดการให้หมด สรุปว่า นั่งอ่านเพื่อให้เพื่อนยัดเยียดข้อมูล เอาขยะใส่หัวของเรา  เลยเปิด 5 นาที เพื่อบอกกับตัวเองว่า เลิกได้แล้ว ไม่มีประโยชน์

เวลา 06.00 น. เวลาดี หลังกินกาแฟเสร็จ สรุปวางแผนกับตัวเอง อากาศดี เขียนบทความ I2 ต่อ

เดินมายังบ้านหลังข้างหน้า เพื่อทำงาน วันนี้ แม่ค้าขายขนมครกมาขาย มานั่งโต็ะทำงาน ปับ คนที่บ้านยกขนมครกมาให้ทันทีเหมือนกัน

ลงมือรายบทความอย่างคล่องตัวมากกว่าเดิมมากๆ มีเคล็ดลับต่างๆๆ เพิ่มขึ้นมาก มันเป็นแบบนี้เองที่เขาบอกว่า งานจะสอนเรา

สิ่งที่ยากที่สุดของทุกวันคือการเริ่มลงมือทำ หากลงมือทำแล้วมันลื่นไหลไปเอง

สักพัก สักพักจริงๆๆ ในความรู้สึกเพราะทำงานเพลิน ดูเวลาในมุมขวาของคอมพิวเตอร์ พบแจ้งเวลา 08.00 11/7/2022 นั้นหมายความว่า ถึงเวลากินข้าวเช้า ทั้งที่ไม่หิว และก็ไม่เนือยเท่าไร แต่มันถึงเวลากิน ก็ต้องกิน สาเหตุน่าจะเกิดจากกินขนมครกก่อนวันนี้ มันเลยไม่เนือยเท่าที่ควร แต่ก็ตัดสินใจยกขึ้นจากที่นั่งทำงาน เดินทางไปยังบ้านข้างหลังแล้วพ้นไปริมคลอง (ก็ไปที่ครัวนั้นแหละเพราะสร้างติดริมคลอง ส่วนหนึ่งของครัวก็อยู่ในคลอง )

ก่อนนั่งกินข้าว นั่งชมวิว รู้สึกผักบุ้งกำลังบุกรุกครัว

เสร็จ ไปทำงานต่อ

จนใกล้เที่ยงคิดว่า น่าจะพอ เตรียมตัวกินอาหารเที่ยง

ชีวิตมันก็มีแค่นี้ แหละ แต่มันมีความสุขที่ได้อยู่กับตัวเอง ชีวิตไม่เร่งรีบ ไม่เปรียบเทียบกับคนอื่น ใครจะรวย อย่างไรก็ช่างเขา เราเองก็คิดว่ามีพอแล้ว ลูกก็มีวิชาชีพเป็นของตนเอง จบวิศวะการแพทย์ กับวิศวะคอมพิวเตอร์ ทำงานสายพัฒนาซอฟแวร์ คิดว่าเขาน่าจะเอาตัวรอดในสังคมได้แล้ว

มันเป็นความภูมิใจมากกว่า จากสถานะภาพ เศรษฐกิจในสังคมปัจจุบัน ลูกทั้งสองคน จ่ายรายเดือนแค่เดือนละ 6000 บาท ขณะเรียน สงสารลูก เพราะค่าใช้จ่ายมาก แต่ก็ต้องใจดำให้พอ เพื่อลูกจะได้เรียนรู้การจ่ายเงิน การรักษามารยาททางการเงิน และได้อธิบายให้ลูกฟังตรงๆๆ ว่า เจตนาให้ลูกรู้จักคิด แต่หากจำเป็นจริง ขอเพิ่มก็ให้บอกมา และไม่ว่าลูกจะขอเวลาไหน ตอนไหน จะโอนให้ทันที โดยไม่มีคำว่าติดขัด แต่ เพื่อฝึกลูกให้เข้าใจชีวิต รู้จักบริหารเงิน เลยต้องใจดำให้พอ

ตอนนี้ ลูกคนที่ทำงานแล้ว ก็เข้าใจทันที เพราะได้รับเงินเดือนมากว่าตอนเรียนมาก การบริหารการเงินเลยสบาย และมีเงินเหลือเก็บขณะเริ่มทำงาน จากการใช้ชีวิตอย่างประหยัดในวัยเรียน

ชีวิต เมื่อได้หยุด ได้พัก มันเลยมีพลังขึ้น ส่วนมากที่มีปัญหาเกิดจากการรับขยะเข้ามาในหัวสมองมากเกินไป กับชอบเปรียบเทียบคนอื่น บางคนลงเฟส โชว์ของกิน โชว์รถ บางทีอุตสาห์ยอมลงทุนไปเที่ยว จ่ายเงินเพื่อถ่ายรูปลงเฟลให้เพื่อนเห็นเพื่อนยอมรับ พยายามทุกวิถีทางเพื่อให้เหมือนคนอื่น จนจิตใจเร่าร้อน

สู่ปล่อยวางแบบนี้ ดีกว่า  มีความสุขกับสิ่งที่รอบตัวเรา สิ่งที่เห็นว่าเรามีความสุขอยู่ตรงหน้า

เดินไปบ้านหลังข้างหน้าได้นิดหนึ่ง ก็นึกได้ว่า ได้เอาหนังสือที่อ่านยาก เล่มหนึ่งชื่อ นิสัยที่ 8 กินข้าวอิ่ม ลมพัดสบาย น่าจะอ่านหนังสือเล่มนั้นต่อสักนิด มันเป็นหนังสือที่ต้องใช้สมาธิและต้องคิด เวลาอ่าน

เลยเปลี่ยนทิศทาง ไปยังขนำ แทน เปิดอ่านได้ 10 กว่าหน้า สู้ไม่ไหว กินอิ่มอากาศดีเริ่มง่วง วางหนังสือลงเดินไปบ้านหลังข้างหน้า หยิบหนังสือที่อ่านคาไว้ 1 เล่ม แต่เป็นหนังสือเบามาอ่านต่อ

ปรากฎว่า หลับ แต่ก็ดี เพราะหลายวันแล้วที่ไม่ได้พักหรือนอนหลับกลางวัน แสดงว่าร่างกาย บอกว่าพักผ่อนเสียบ้าง

หลับมาตกใจตื่น ฝนตกหนัก แต่ก็ตัดใจหลับต่อ มาตื่นอีกครั้ง บ่าย 3 โมง

ฝนก็ตกหนักจะทำอะไรดี แต่ก็ตัดสินใจไม่ยาก เพราะตรงหน้าที่นอนเล่น มีกองหนังสือเต็มไปหมดที่ซื้อมาดองไว้แล้วค่อยๆ อ่าน จับหนังสือมาอ่านต่อ จนดูเวลา 5 โมงเย็น มีอาการ เนือย อีกครั้ง

เหมือนเดิม เดินไปในครัว อาหารเตรียมพร้อมไว้เรียบร้อย มันก็เป็นความโชคดีอีกอย่าง มีคนจัดการเรื่องนี้ไว้ให้พร้อมตลอดเวลา แทบจะทำอะไรไม่เป็นเลย

อาจจะเป็นเพราะว่า มีการมอบหมายหน้าที่ภายในบ้านอย่างอัตโนมัติ รายจ่ายในครัวเรือน ก็มอบรายได้จากสวนใหญ่ท้งหมด ให้เป็นรายจ่ายในครอบครัวทุกอย่างแทบไม่แตะต้อง หรือไม่รู้เลยว่ารายรับตรงนั้นที่ได้มาเดือนเท่าไร คนที่บ้านเลยบริหารจัดการได้อย่างสะดวก

มาคิดดุแล้วคิดถูกกว่า ซื้อประกันอีก ซื้อประกันอาจจะได้เงินก้อน แต่ที่เราสร้างสวนไว้ให้ แม่บ้านไม่ต้องกังวลเรื่องรายจ่าย เพราะรายรับจากสวน ได้รับทุกเดือน สามารถเลี้ยงชีพได้จนกว่า สวนยางส่วนนั้นจะไม่ออกน้ำยางออกมา มันจริงเป็นหลักประกันที่มั่นคง ดีกว่า ซื้อประกัน แล้วให้คนขายประกัน เที่ยวลงเฟสเที่ยว หรือสัมมนา กินร้านอาหารดีๆๆ เพื่อบอกว่า คนขายประกันมีรายได้ดีอย่างมาก

รับประทานอาหารเย็นเสร็จ ฝนตกหนักอีกแล้ว

จะอ่านหนังสือต่อก็อิ่มมากๆๆ เลยตัดสินใจเปิดคอมพิวเตอร์ พิมพ์อะไรเล่นๆๆ ท้องเริ่มศอก จับหนังสืออ่านต่อ ไม่น่าเชื่อ อ่านได้ครึ่งเล่ม ในเวลาไม่ถึงครึ่ง ชม.

ดูเวลาแล้วใกล้ 20.00 น. น่าจะถึงเวลาเขียน Blog ได้มากได้น้อยไม่รู้แล้วแต่อารมณ์ แต่จะเขียนทุกวัน มันเป็นบันทึกไว้อ่านยามแก่ตัวทำอะไม่รอดว่า แต่ละวันทำอะไรไปบ้าง  เพราะเป็นเว็บไม่ดัง คงจะไม่มีใครมาอ่าน เขียนไปเรื่อย ฝึกบริหารมือ ฝึกการคิด

ดีกว่านั่ง ฆ่าเวลา ให้เพื่อนยัดขยะ เข้ามาในสมอง

20.55  11/7/20222

วันนี้ เป็นวันดีอีกวันที่แทบไม่ย่างกรายออกจากบ้านเลย ไม่น่าเชื่อว่าอยู่บ้านมีกิจกรรมให้ทำตลอดเวลา จนบางทีเวลาแทบจะไม่พอเสียด้วยซ้ำ

ปีหน้า จะซื้อแบคโฮ มาใช้ในสวน จะทำได้หรือไม่ ก็ต้องลองบริหารเวลาดู หน้าต้องตื่นให้เช้ากว่านี้ เพื่อเขียนบทความสำหรับคนรุ่นหลัง เอาเวลากลางวัน ทำกิจกรรมเกี่ยวกับงานกลางแจ้ง เมื่อซื้อรถมาก แต่คิดว่ น่าจะทำได้ไม่มีปัญหา

ขอบคุณหนังสือดีๆ ที่ได้อ่านวันนี้ และความคิดดีๆๆ ที่สร้างมาสร้างบทความ I2 ได้ดียิ่งขึ้น จากเดิมที่สะเปะ สะปะ มาตอนนี้ เริ่มเข้าใจการวางโครงสำหรับทำบทความและแนวทางในการทำดียิ่งขึ้น

เป้าหมายต่อไปปรับปรุงแล้วทำเป็นหนังสือ ไม่นาน ไม่เกิน 2 ปี