การลงมือทำคือสิ่งที่ดีที่สุด

การลงมือทำก่อนคือวิธีการที่ได้ผลไวที่สุด เป็นข้อความจากหนังสือเล่มล่าสุดที่เพิ่งซื้อมาอ่าน ชื่อหนังสือ คนชนะทำแล้วแก้ คนแพ้มัวแต่คิดไม่ได้ทำ

หลังจากอ่านหนังสือเล่มนั้นและมันสร้างแรงบันดาลใจให้กับตัวเองมากเช่นกัน ในหนังสือขยายความต่อไปว่า  คนที่ทำงานไม่เก่งเพราะว่าชอบเข้าอบรม อ่านหนังสือ หรือทำอย่างอื่นทุกอย่างเพื่อ Input เข้ามายังตัวเองตลอดเวลา แต่ไม่เคยเลยที่จะ Output ข้อมูลออกจากตัวเอง

ส่วนมาก มักจะชอบ ดู อ่าน ฟัง แต่ไม่ยอม พูด และเขียน

นั้นคือส่วนหนึ่งที่หนังสือดังกล่าวที่พอจำได้ แต่ยอมรับว่าจริง และเท่าที่อ่านหนังสือ รู้สึกว่าคนแต่งเป็นคนที่ค่อนข้างมั่นใจตัวเองมาก และมีความคิดที่แปลกจากคนอื่นหลายส่วน แม้ว่าบางเรื่องจะมีความคิดค้านบ้างในใจ แต่ในภาพรวมยอมรับว่าผู้แต่ง เป็นคนที่เขียนหนังสือได้ตรงใจมาก

เท่าที่สำผัสดูในการทำงานในหน่วยงานที่เคยทำมา มีบางคนเข้าอบรมทุกอย่าง อยากเก่ง อยากทำอะไรให้เพื่อนยอมรับ สุดท้ายยังไม่เก่ง เพราะส่วนมากใช้ทางลัดคืออ่านแล้วชอบเอามาโม้คนอื่น แต่ไม่เคยลงมือทำเองจริงจัง

บางคนรู้มาก แตพอลงมือทำจริงแทบจะไม่มีอะไรเลย นั้นเป็นเพราะว่าไม่ได้ลงมือทำ

หากเราจะมองในความคิดในหนังสือดังกล่าว แล้วไปเปรียบเทียบกับหนังสือบางเล่ม จะเห็นว่าทุกสิ่งที่แนะนำคือการลงมือทำ แต่หนังสือเล่มนี้ ฟันธงลงไปชัดยิ่งกว่า ว่า ไม่ว่าคุณจะเก่งแค่ไหน วิชาการมากแค่ไหน แต่หากไม่ลงมือทำสุดท้าย จะไม่สามารถเป็นคนเก่งขึ้นมาได้

งานที่ยากที่สุด สรุปแล้วจะออกมาดีหรือออกมาไม่ดี จุดเริ่มต้นที่สำคัญที่สุดว่างานนั้นจะสำเร็จหรือไม่คือการลงมือทำ หากนั่งแต่คิดว่า ต้องออกมาสวย ต้องอย่างนั้น ต้องอย่างนี้ สุดท้ายไม่ได้ลงมือทำ  เมื่อไม่ลงมือทำงานมันไม่มี หรือไม่เกิดขึ้น

ทางที่ดีที่สุดคือลงมือทำไปก่อน แล้วค่อยกลับมาแก้ ดีกว่า

ดังนั้น Blog นี้ วันนี้ น่าจะสั้นไปนิด เนื่องจากลงมือทำบทความที่ค่อนข้างจะยากมากบทความหนึ่ง แต่ วินัยในการเขียน Blog ที่ต้องการเขียนทุกวัน มันเป็นภาคบังคับที่ต้องว่างเว้นจากบทความมาเขียน Blog

แต่มันแปลกในความรู้สึกของตัวเอง หลังๆๆ หากเขียน Blog แล้วร่างไว้ หรือทำเค้าโครงเรื่องไว้แล้ว ส่วนมากมักจะเขียนไม่ค่อยได้ แต่หากไม่วางโครงเรื่อง หรือร่างไว้ แต่เริ่มพิมพ์แล้วสมองคิดไปมือคิดไป รู้สึกว่าทุกสิ่งทุกอย่างมันจะไปได้ดีกว่า

ตอนนี้ บอกตรงๆๆ การพิมพ์ Blog หรือการเขียน เป็นเรื่องง่ายมากหลังจากลงมือทำแบบ ขอทำทุกวัน ไม่หวังผลว่าต้องดีเลิศ สวยหรู

ไม่ว่าจะตื่นนอนมาเขียน หรือเขียนตอนเย็น หรือเขียนตอนไหน ใช้เวลาไม่เกิน 5 นาที จะนึกหัวขัอออกทันทีว่าจะเขียนเรื่องอะไร นั้นเป็นเพราะว่าเราลงมือทำเลย สมองมันเลยเกิดความเคยชิน

ส่วนมากที่เป็นปัญหามากกว่า คือความรีบ อยากทำสิ่งนั้นก่อน อยากทำสิ่งนี้ก่อน  มันเลยทำด้วยความรีบ เมื่อเกิดความรีบ นิ้วมือที่พิมพ์มันจะเริ่มพันกัน แล้วปัญหาที่ตามมาคือพิมพ์แล้วไม่คล่องมือ

น่าจะต้องเพิ่มเวลาในการทำงานมากกว่า นี้ แต่ …ดูท่าน่าจะไม่ได้แล้ว เพราะเมื่อคืนตื่นมาทำ ตี 4.30 กว่า ยังเองไม่ทัน

กำลังวิเคราะห์ตัวเองว่า ทำไมทำช้า หรือน่าจะต้องปรับปรุงตรงไหนอีก

ค่อยว่ากันอีกที ขอตัวไปทำบทความเรื่อง Oxygen ต่อนิด สำหรับวันนี้