เกือบครบปีที่เปลี่ยนอาชีพ

ยังอีก 10 กว่าวัน จะครบปีพอดีที่เปลี่ยนอาชีพมาเป็นชาวสวน

เวลามันช่างโบยบินไปเร็วมาก ชีวิตรู้สึกสงบ ได้ทำในสิ่งที่ตัวเองชอบ แม้ว่า สิ่งที่ทำนั้นจะไม่มีรายได้มารองรับ แต่มันเป็นความฝัน สิ่งที่ต้องการมานานแล้ว คนอื่นอาจจะมองว่า ไม่สำคัญ แต่ ในความคิดเห็นส่วนตัวมันสำคัญ

หลังจากเปลี่ยนอาชีพ สิ่งหนึ่งที่หายไปคือ สังคม .. สังคมได้หายไปเลย  จริงๆๆ มันก็มีสังคมนั้นแหละแต่มันสังคมใหม่ หากเปรียบก็เหมือนปิดประตูบานหนึ่ง  แล้วไปเปิดประตูอีกบานหนึ่ง

จริงๆๆ แล้ว ทุกคนจะต้องเจออยู่แล้ว เพียงแต่ว่า เรากลัวมันหรือไม่แค่นั้นเอง  แม้จะไม่เปลี่ยนอาชีพด้วยความสมัคร หรือด้วยตนเอง แต่ ไม่นาน ทุกคนก็ต้องเดินลงจากเวทีที่เคยแสดงทุกคน แม้ว่าไม่อยากจะลงมา แต่ต้องลงมาทุกคน

เมื่อเรารู้ว่า เวทีนั้น หมดบทบาทที่เราจะเล่นแล้ว ไม่รู้ทนไปทำไม สมัครใจลงมาเป็นผู้ดูข้างล่างดีกว่า เลยตัดสินใจเปลี่ยนอาชีพ  หรือพูดง่ายๆๆ ว่าลาออก เพื่อมาทำในสิ่งที่ตัวตนอยากจะทำด้วยตัวเอง

วันนี้ ดูวันที่ 18 ก.ย. ตกใจ นี่มันเดือนกันยายน เกือบครบปีที่เปลี่ยนอาชีพ เพราะมันเร็วมากๆๆ ไม่น่าเชื่อ

บางคนเคยพูดว่า เปลี่ยนอาชีพหรือลาออกแล้วจะมาทำอะไร เหงาเปล่าๆๆ ไม่มีคนพูดไม่มีสังคม

สุดท้ายพิสูจน์ได้ว่า ปีที่ผ่านมา รู้สึกชีวิตมันมีคุณค่า มีบทบาท เป็นตัวของตัวเอง คิดเอง ทำเอง แม้บางครั้งจะสับสน เพราะจัดเวลาการทำงานไม่ถูก จากเคยที่นั่งรอคำสั่ง พอมานั่งคิดเองทำงานเอง มันมากเกิน ไม่รู้จะทำอะไรก่อนหลังดี

รักพี่เสียดายน้อง  อันนั้นก็อยากจะทำ อันนี้ ก็อยากจะทำ แต่พอดูเวลาในแต่ละวัน มันไม่พอ พอเวลาไม่พอ แล้ว พอนอนคิดว่า ว่า พรุ่งนี้จะทำอันไหนก่อน อันไหนหลัง ตื่นมาก็เร็วกว่าปกติ เพื่อรีบทำงานที่วางแผนไว้

สุดท้าย สุขภาพมันเริ่มมีปัญหา เพราะทำมากเกินไป มันเหมือนคนกระหายน้ำ พอกินแล้วกินเยอะเกินไปมันมันเริ่มจุก

ต้องกลับมาทบทวนตัวเองหลายรอบ เริ่มลดการทำงานลง ดูแลสุขภาพด้วยการพักผ่อนมากขึ้น

เริ่มคิดได้ว่า ตลอดเวลาที่ผ่าน เพราะงานมันผูกขาเรา เราเลยไม่มีเวลาทำสิ่งที่เราชอบเรารัก จะว่าผูกขา มันก็ไม่ถูกเท่า เอาเป็นว่า จะทำอะไรสักอย่าง แม้ว่างก็ทำไม่ได้เพราะไม่รู้คำสั่งหรืออะไรแจ้งมาอีก นั่งอ่านแต่ไลน์  มือถือตัองติดตัวตลอดเวลา

แต่ ตอนนี้ สบาย ไลน์นาน ๆๆ อ่านที มือถือบางทีหาไม่เจอ ไม่รู้อยู่ไหน

ชีวิตมันเริ่มหลุดจากกรอบเดิม เบาตัวขึ้น

• เริ่มวางแผน สร้างสิ่งที่มันจะมีคุณค่าในอนาคตแทน การหารายได้ในแต่ละวันแทน เพราะไม่มีความจำเป็นแล้ว ยิ่งปีหน้า เมษายน คนเล็กจบ ยิ่งไม่มีค่าใช้จ่ายอะไร น่าจะต้องลงทุนในสิ่งที่สามารถสร้างรายได้ในระยะยาวแทน สร้างสิ่งที่แม้เราจะไม่อยู่แล้วแต่มันยังคงให้แก่โลกใบนี้